- Jedna z bardziej popularnych piosenek The Clash, ta wykorzystuje bardzo niezwykłą technikę: hiszpański tekst naśladujący angielskie słowa.
Partie hiszpańskie z Joe Strummerem śpiewał Joe Ely, teksański piosenkarz, którego album z 1978 r. Maskarada Honky Tonk zwrócił na siebie uwagę The Clash, gdy usłyszeli to w Anglii. Kiedy Ely i jego zespół wystąpili w Londynie, The Clash poszli na koncert i po występie oprowadzili ich po mieście. Zostali dobrymi przyjaciółmi, a kiedy The Clash przybyli do Teksasu w 1979 roku, zagrali razem kilka koncertów. Pozostali w kontakcie, a kiedy The Clash wrócili do Ameryki w 1982 roku, zagrali razem więcej koncertów, a Ely dołączyła do nich w studio, kiedy nagrywali Skała bojowa w Electric Ladyland Studio w Nowym Jorku.
W 2012 roku w wywiadzie Songfacts z Joe Ely wyjaśnił: „Śpiewam na ten temat wszystkie hiszpańskie zwrotki, a nawet pomagałem je tłumaczyć. Przetłumaczyłem je na tex-mex, a Strummer znał trochę kastylijski hiszpański, ponieważ dorastał w Hiszpanii we wczesnym okresie życia. A portorykański inżynier (Eddie Garcia) dodał do tego trochę smaku. Więc bierze wiersz, a potem powtarza go po hiszpańsku.
Kiedy spytaliśmy Ely, czyj jest pomysł na część hiszpańską, powiedział: „Wszedłem do studia, kiedy opracowywali części. Pracowali nad piosenką już od kilku godzin, całkiem nieźle ją naszkicowali. Ale myślę, że to był pomysł Strummera, ponieważ on natychmiast, kiedy przyszło do tej części, od razu powiedział: „Znasz hiszpański, pomóż mi przetłumaczyć te rzeczy”. (śmiech) Mój hiszpański był w dużej mierze teksańsko-meksykański, więc nie było to dokładne tłumaczenie. Ale myślę, że miało to być trochę kapryśne, ponieważ tak naprawdę nie tłumaczyliśmy dosłownie”.
Według Strummera, inżynier dźwięku Eddie Garcia zadzwonił do swojej matki w Brooklyn Heights i poprosił ją o przetłumaczenie niektórych tekstów przez telefon. Matka Eddiego jest Ekwadorką, więc Joe Strummer i Joe Ely śpiewali po ekwadorskim języku hiszpańskim. - Po około dwóch minutach można usłyszeć, jak Mick Jones mówi: „Split!”. Choć brzmi to tak, jakby mogło to być jakieś stwierdzenie związane z piosenką, Joe Ely mówi Songfacts, że ma ona znacznie bardziej codzienne znaczenie. Powiedział Ely: „Ja i Joe odkrzykiwaliśmy to tłumaczenie, podczas gdy Mick Jones śpiewał w nim główną rolę, a my robiliśmy część dotyczącą echa. I był raz, kiedy piosenka rozpadła się na perkusję tuż przed partią gitarową. I słyszysz Micka Jonesa mówiącego: „Split!” Po prostu naprawdę głośno, trochę zły. Ja i Joe zakradliśmy się do studia, weszliśmy na tył jego kabiny, gdzie był cały oddzielony, wkradliśmy się, wskoczyliśmy i wystraszyliśmy go jak diabli w samym środku nagrywania piosenki, a on po prostu spojrzał na nas i powiedział: „Rozdziel!”. Pobiegliśmy więc z powrotem do naszej kabiny wokalnej i nigdy nie przerwali nagrywania”.
- Wers „Jeśli chcesz mnie zdjąć” był pierwotnie naładowanym seksualnie wierszem „Na twoim przodzie lub na plecach”. W kwietniu 1982 roku słynny producent z lat 60., Glyn Johns, został sprowadzony, aby obciąć album i przekształcić go w przyjazny dla mainstreamu singiel LP. Oprócz wycinania fragmentów piosenek, nalegał, aby Mick Jones ponownie nagrał ten wers, obawiając się, że amerykańskie stacje radiowe nie tkną nagrania z tak sugestywnym tekstem seksualnym.
Te sesje jako całość były w złej krwi, a Jones był wściekły, że jego oryginalne miksy jego piosenek były masakrowane wbrew jego woli, a to w połączeniu z innymi czynnikami (takimi jak powrót kontrowersyjnego menedżera Berniego Rhodesa) spowodowało rozpad zespołu i zwolnienie Jonesa w 1983 roku. - W większości Mick Jones odmawiał przypisywania znaczenia tekstom. Powiedział w 1000 brytyjskich hitów nr 1 Jon Kutner i Spencer Leigh: „Czy powinienem zostać, czy powinienem odejść?” nie było nic konkretnego i nie przeszkadzało mi odejść z The Clash. To była po prostu dobra rockowa piosenka, nasza próba napisania klasyki.
Ale w 2009 roku Toczący Kamień artykuł na temat The Clash, magazyn twierdzi, że Jones napisał tę piosenkę o swojej dziewczynie Ellen Foley, która występowała w serialu telewizyjnym Nocny Dwór i zaśpiewała z Meat Loaf w „Raju przy świetle deski rozdzielczej”. Powiedziała Songfacts w 2021 roku: „Naprawdę nie wiem, czy chodzi o mnie. Ale to bardzo dobra piosenka, o kimkolwiek jest.
Spekulowano również, że piosenka jest komentarzem do pozycji Jonesa w zespole, wyprzedzając jego zwolnienie w 1983 roku o ponad półtora roku. Strummer zastanawiał się nad tym w wywiadach, podobnie jak Jones. „Może to zapobiegało mojemu odejściu” zauważył w 1991 roku, chociaż doszedł do wniosku, że bardziej prawdopodobne jest, że chodzi o „sytuację osobistą” – przypuszczalnie jego związek z Foleyem. - Psychobilly to punkowa wersja rockabilly; to gatunek fusion, który również uzyskuje ładne brzmienie z elementów wszystkiego, od doo-wop do bluesa, ale z domieszką punka. 'Powinienem zostać czy iść?' przypomina wczesny punk, prawie w stylu retro, a więc można by go nazwać rockabilly. Przede wszystkim bardzo ładnie wypada w porównaniu z The Cramps.
- 'Powinienem zostać czy iść?' jest prawdopodobnie jedną z najczęściej komentowanych piosenek Clash, ponieważ jest jedną z najpopularniejszych. Niektóre z grup, które wykonały cover tej piosenki, to Living Colour, Skin, MxPx, Weezer i The Ukulele Orchestra of Great Britain. Anti-Flag nagrał piosenkę na różnych festiwalach w 2012 roku, a bardziej zapadające w pamięć wersje powstały w wykonaniu Die Toten Hosen i australijskiej gwiazdy pop Kyle'a Minogue. Pojawia się nawet w składance „Polkas On 45” „Weird Al” Yankovica – start w składance „Stars On 45 Medley”.
- Jako singiel nr 1 w Wielkiej Brytanii, jaką piosenkę zastąpiła na pierwszym miejscu brytyjskich list przebojów? „Do Bartmana” autorstwa Simpsonowie . Mówiąc o listach przebojów, podczas gdy ta piosenka była ich jedynym numerem 1 w Wielkiej Brytanii, The Clash zyskał jeszcze mniej szacunku w USA; ich najwyższy wynik na liście Billboard zajął 8. miejsce w kategorii „Rock the Casbah”. To niesamowite, jeśli weźmie się pod uwagę, ile nasłuchiwają w radiu.
- Wprowadzony na koncert The Clash w Paryżu we wrześniu 1981 roku „Should I Stay or Should I Go?” siedział niezgrabnie na planie po tym, jak Jones został zwolniony – była to niezwykle popularna piosenka, więc fani spodziewali się, że zostanie zagrana, ale jej autora i wokalisty nie było już w zespole.
Przez jakiś czas w 1984 roku był wykonywany z nowym gitarzystą Nickiem Sheppardem śpiewającym jako główny wokal, z piosenką przeradzającą się w agresywny metalowy thrash z ryczącym wokalem w stylu Punk. W końcu The Clash Mark II całkowicie porzucili piosenkę, chociaż wcześniej dodali też kilka paskudnych tekstów o Jonesie (co było niestety powszechne w post-Jones Clash). Dwie znacznie bardziej reprezentatywne wersje to wersja piosenki nakręconej na Shea Stadium w 1982 roku (wspierająca The Who) do teledysku oraz wersja z Bostonu w 1982 roku, która pojawiła się na Stąd do wieczności kompilacja na żywo. - Ice Cube i Mack 10 zrobili rapowy remake tej piosenki na album w hołdzie Clash z 1998 roku Płonący Londyn .
- Został ponownie wydany jako singiel w lutym 1991 roku po tym, jak został użyty w telewizyjnej reklamie jeansów Levi's. Zdobył pierwsze miejsce w Wielkiej Brytanii, ale nie trafił na listy przebojów w USA.
- Bezczelnie Mick Jones użył próbki głosu z tego utworu w jednym ze swoich post-Clashowych projektów, Big Audio Dynamite. Słychać to w ich piosence „The Globe”.
- To kluczowa piosenka w serialu Netflix z lat 80. Dziwniejsze rzeczy . Po raz pierwszy został użyty w drugim odcinku (2016), gdzie postać Jonathan Byers przedstawia go swojemu młodszemu bratu Willowi, aby odwrócić jego uwagę, gdy ich rodzice się kłócą, mówiąc mu, że zmieni to jego życie. Kiedy Will zostaje uprowadzony do alternatywnego wszechświata, piosenka staje się dla niego sposobem komunikacji i źródłem pocieszenia. Piosenka jest używana kilka razy w całej serii.
Aby zabezpieczyć prawa, kierownik muzyczny Nora Felder musiała wyjaśnić zespołowi, w jaki sposób zostanie wykorzystany. Poprzez opisy scen przekonała ich, że uhonorują piosenkę.
