- Napisany przez Jamesa Hetfielda, Larsa Ulricha, Cliffa Burtona i oryginalnego gitarzystę Metalliki Dave'a Mustaine'a (który odszedł przed nagraniem albumu), ten instrumentalny utwór został zainspirowany historią Zew Cthulhu przez HP Lovecrafta. Autor ma duży wpływ na Metallikę – jego twórczość zainspirowała także ich piosenkę „Thing That Should Not Be”.
- W książce historia mówi, że wymienienie imienia Cthulhu (ustnie lub pisemnie) przybliży go. Dlatego Metallica używała nazwy „Ktulu”, a nie „Cthulhu” – ze strachu przed bestią. >> Kredyt sugestii :
diego - Panama - Rozmawianie z Świat gitary w wywiadzie z 2002 roku Kirk Hammett wyjaśnił, jak wymyślił gitarową melodię w tym utworze. „Nagrałem cały album ze wzmacniaczami Marshalla i moim Gibsonem Flying V”, wyjaśnił siekiernik Metalliki. „W przypadku tej piosenki wiedziałem, że na początku solówki chcę wymyślić coś naprawdę melodyjnego. W tym momencie piosenki jest po prostu dużo riffów, dużo ciężkiej dynamiki. Pomyślałem: „Czy nie byłoby miło, gdybyśmy mieli coś nieco melodyjnego, co mogłoby do tego doprowadzić?”. Stąd ta mała melodia, którą zagrałem… To był nasz pierwszy instrumentalny utwór i było to niesamowicie długie gitarowe solo. To było jak: „Jak mogę utrzymać tę solówkę, żeby nie brzmiało to tak, jakbym grała tylko kilka nut?”. Pomyślałem więc, że raczej podzielę to na sekcje, niż zagram jeden długi ton nut.
Użyłem podejścia modalnego, są też arpeggia, które gram w solówce – to właściwie „przerwane arpeggia”, termin, który otrzymałem od Yngwie Malmsteena. W tym czasie, 1984, Yngwie był wielkim graczem w świecie gitar; wywarł na mnie wpływ, ponieważ używał wszystkich tych różnych skal i różnych pasaży, i naprawdę sprawił, że zacząłem myśleć o tego rodzaju brzmieniu. Myślałem też chromatycznie: jest jedna część na górze następnego cyklu, w której gram chromatyczny lick, który przechodzi przez wysokie struny E za pomocą pedału wah.
Właściwie napisałem całe solo na kawałkach papieru, używając własnych notatek i własnych imion dla poszczególnych zagrywek. Powiedziałbym, że 80 procent było skomponowane wcześniej, a 20 procent było improwizowane. Kiedy ponownie odwiedziliśmy tę piosenkę z włączoną symfonią S&M , było dużo zabawy; czułem się tak, jakbym odwiedzał moją technikę gitarową jakieś 15 lat temu czy coś takiego. Po prostu teraz tak nie gram – jestem bardziej bluesowy – więc to było dość tripowe. - Metallica nagrała to z Orkiestrą Symfoniczną San Francisco na swój album z 1999 roku S&M . Ta wersja zdobyła nagrodę Grammy za najlepszy rockowy instrumentalny.
- Roboczy tytuł piosenki brzmiał „Kiedy piekło zamarza”. >> Kredyt sugestii :
Nick - Paramus, NJ, dla wszystkich powyższych - W miksie jest zakopane solo basowe, zaczynające się od około 1:28, ale dzięki pewnym korektom EQ możesz wydobyć trochę solo. >> Kredyt sugestii :
Justin - Rio Dell, Kalifornia
