- Ta piosenka ma niezwykłą historię - to japoński hit, który stał się szalenie popularny w Ameryce, pomimo japońskich tekstów, których mało kto w USA rozumiał. Kyu Sakamoto był gwiazdą w Japonii zarówno jako aktor, jak i piosenkarz, a ta piosenka, znana w jego kraju jako „Ue O Muite Aruko”, była tam hitem nr 1 w 1961 roku.
Gdzieś w 1962 roku brytyjski dyrektor muzyczny Louis Benjamin usłyszał tę piosenkę podczas podróży po Japonii i nakazał swojej grupie Kenny Ball & his Jazzmen nagrać instrumentalną wersję, która znalazła się na 10 miejscu list przebojów w Wielkiej Brytanii. Benjamin zmienił nazwę piosenki „Sukiyaki” na japońskie jedzenie, które lubił – jednogarnkowe danie z pokrojonej wołowiny, tofu, makaronu i warzyw.
Piosenka dotarła do Ameryki, gdy disc jockey w stanie Waszyngton usłyszał brytyjską wersję i zaczął grać oryginał Sakamoto. Użył tytułu „Sukiyaki”, który dla Amerykanów był znacznie smaczniejszy niż „Ue O Muite Aruko” i zaczęły napływać prośby o piosenkę. Capitol Records uzyskała amerykańskie prawa do piosenki i wydała ją w Stanach Zjednoczonych, gdzie przez trzy tygodnie zajmowała pierwsze miejsce na liście Hot 100, a także przez pięć tygodni zajmowała pierwsze miejsce na liście Adult Contemporary.
Jak więc ten amerykański dżokej zdobył kopię oryginalnej piosenki? Marsha Cunningham dała nam odpowiedź. Wyjaśniła nam: „W latach 1961-2 byłam uczennicą liceum Amerykańskiej Szkoły w Japonii, mieszkałam w Zushi w Japonii. Mój tata był pilotem Japan Airlines. Podczas oglądania japońskiego filmu z Kyu Sakamoto, usłyszałem najbardziej niewiarygodnie piękną piosenkę. Kupiłem płytę w lokalnym sklepie i przywiozłem ją z powrotem do stanów w następnym roku, kiedy uczęszczałem do żeńskiej szkoły z internatem w Sierra Madre w Kalifornii. Często grałem to w dormitorium; wszyscy to lubili. Jedna dziewczyna zabrała moją płytę do domu na weekend, żeby jej tata mógł ją odtworzyć w swojej stacji radiowej, a reszta to już historia! - Japońskie teksty opowiadają o smutku i izolacji; oryginalny tytuł oznacza „podnoszę wzrok, kiedy idę”.
- W 1963 roku piosenkarz country Clyde Beavers zaaranżował tłumaczenie tekstu na język angielski przez urzędnika japońskiej ambasady (J.S. Shima). Chociaż „Sukiyaki” Beavers nie znalazło się na listach, A Taste of Honey znalazło się na 3. miejscu w USA ze swoją angielską wersją tekstową w 1981 roku. . Ich basistka/wokalistka Janice Marie Johnson wymyśliła angielskie teksty do ich wersji. Nie przetłumaczyła piosenki dosłownie, ale zachowała nastrój piosenki ze słowami o odebranej miłości.
- Kyu Sakamoto był jedną z 520 osób, które zginęły w katastrofie Japan Airlines w 1985 roku. Miał 43 lata.
- Grupa R&B 16:00 (For Positive Music) opisał to w 1995 z tymi samymi angielskimi tekstami, których użył A Taste Of Honey. Ich wersja trafiła na 8. miejsce w USA.
- To jedyna piosenka japońskiego artysty i jedyna piosenka z tekstem w całości po japońsku, która trafiła na pierwsze miejsce w Stanach Zjednoczonych.
- Nie jest to pierwsza obcojęzyczna piosenka, która trafiła na pierwsze miejsce w Ameryce – to „Nel Blu, Dipinto di Blu (Volare)” Domenico Modugno w 1958 roku. Ta piosenka była po włosku i zachowała przynajmniej część oryginalnego tytułu .
- Slick Rick wzmocnił refren z wersji A Taste Of Honey w przerywniku w „La Di Da Di”, jego piosence z 1985 roku z Dougiem E. Freshem.
