Nigdy nie wrócimy razem, Taylor Swift

Pierwszy singiel radiowy z czwartego albumu studyjnego Taylor Swift, Internet 'We Are Never Ever Getting Back Together' została napisana przez piosenkarkę ze szwedzkim duetem Shellback i Max Martin. Taylor powiedziała fanom na całym świecie na czacie internetowym w dniu 13 sierpnia 2012 r., że pogardliwa, ale zabawna piosenka opowiada o jednym z jej byłych beausów i nazywa ją żartobliwie „naprawdę romantyczną piosenką… wzruszającą i wrażliwą… do mojego kochanego byłego chłopaka. Zapytana, o kim jest utwór, odpowiedziała z uśmiechem: „Staram się nie być zbyt zagadkowym, ale staram się nie zdradzić tego wszystkiego”.

Jednym z sławnych kandydatów na temat piosenki jest aktor Jake Gyllenhaal, który spotykał się ze Swiftem na przełomie 2010 i 2011 roku.

Wzmacniający pocałunek z byłym był zainspirowany incydentem, kiedy podczas sesji w studio z Maxem Martinem i Johanem Shellbackiem wszedł przyjaciel byłego chłopaka piosenkarza. Swift powiedział ABC News Linia nocna : „[Mój przyjaciel] zaczyna mówić o tym, jak słyszał, że [mój ex i ja] wracamy do siebie, a tak nie było. Kiedy odchodzi, Max i Johan mówią: „Więc jaka za tym kryje się historia?” Więc zaczynam im opowiadać historię „zerwij, wróć do siebie, zerwij, wróć do siebie”, po prostu Ugh , najgorsze.'

'Max mówi: 'Oto, co piszemy; piszemy tę piosenkę” – kontynuował Swift. „Podniosłem gitarę i zacząłem śpiewać „nigdy nie jesteśmy”. To po prostu wydarzyło się tak szybko. Było bardzo fajnie.'

Jako główny singiel z Internet , ta piosenka przyciągnęła światło reflektorów z powrotem do supergwiazdy dzięki misternie wykonanemu kawałkowi popu z bardzo lekkimi wpływami country. Taylor Swift dodaje atrakcyjności marce piosenki i wpisuje się w poprzednie udane wydawnictwa piosenkarki, koncentrując się na bólach nieudanego związku. Wokal Swift jest dyskretny, rezygnując z nadmiernie emocjonalnych rozkwitów, aby lepiej połączyć się z nastoletnią publicznością.

Piosenka łączy liniową progresję z bardzo zróżnicowanym montażem elementów strukturalnych, co tworzy wrażenia słuchowe, które są zarówno łatwe do zdobycia, jak i konsekwentnie przyciągające uwagę. Szczególnie mocną zapłatą jest refren, który charakteryzuje się niezwykle chwytliwą melodią i bardzo mocnym tekstem - ponad jedna trzecia czasu utworu poświęcona jest refrenowi. Tytuł jest sprytny i pojawia się często w całej piosence, co ułatwia nam zapamiętanie, a jednocześnie przyciąga wzrok przypadkowego słuchacza. Swift również mądrze zmienia bardzo znajome terytoria tematyczne, koncentrując się na związku, co pozwala jej na dalsze ugruntowanie swojej muzycznej tożsamości, jednocześnie przemawiając do oddanych fanów. Zwarte pisanie piosenek, uniwersalne teksty i zwiększony nacisk na czystsze popowe stylizacje (z pominięciem jej tendencji do bardziej country) sprawiły, że było to mocne, atrakcyjne wprowadzenie do albumu Swift.

Według Nielsen SoundScan w pierwszym tygodniu „We Are Never” sprzedano 623 000 sztuk. To dało Swiftowi rekord największego tygodnia sprzedaży cyfrowej piosenki kobiety i drugi co do wielkości tydzień sprzedaży za utworem Flo Ridy. Prawa runda ”, który zadebiutował z 636 000 w lutym 2009 roku.
Piosenka była pierwszym numerem 1 na liście Hot 100 Swift. Wcześniej zajęła drugie miejsce dzięki „You Belong With Me” w 2009 roku i „Today Was a Fairytale” w 2010 roku.

Miało to swoją premierę na 13. miejscu listy Country Songs, najwyższym debiucie artystki w erze SoundScan.
Więc jaki był poprzedni numer 1 zespołu country przed tą piosenką? Możliwe są dwie odpowiedzi:

1) Carrie Underwood Amerykański idol piosenka koronacyjna 'Inside Your Heaven' znalazła się na szczycie listy Hot 100 z dnia 2 lipca 2005 roku. Jednak wytwórnia Underwooda nie zaczęła jeszcze promować jej jako artystki country i osiągnęła dopiero 52 miejsce na liście Country Songs.

2) „Amazed” Lonestara spędził osiem tygodni na 1. miejscu w Country Songs w 1999 roku i dwa tygodnie na szczycie listy Hot 100 w 2000 roku.
Piosenka była 46. wpisem Swift na listę Hot 100 i pierwszym numerem 1 – najwięcej odwiedzin artysty przed osiągnięciem szczytu listy przebojów. Dionne Warwick ustanowiła poprzedni rekord, pojawiając się na 100 39 razy, zanim prowadziła w swojej 40. próbie z „Then Came You” z Spinners w 1974 roku.
Teledysk do utworu został wyreżyserowany przez Declana Whiteblooma, z którym Swift pracował nad grafiką do „Mean” i „Ours”. Został nakręcony kamerą Sony F65 Cinealta i był pierwszą muzyczną promocją w rozdzielczości 4K.
Film został nakręcony w jednym, ciągłym ujęciu bez edycji i przedstawia Swifta w pięciu różnych strojach, co wymagało bardzo szybkich zmian kostiumu przez piosenkarza. „Cała skromność musiała wyjść przez okno”, powiedział Swift dla MTV News o pięciu wściekle szybkich zmianach strojów. „Wszystkie moje ubrania zostały połączone za pomocą rzepów i zatrzasków, dzięki czemu mogłam mieć trzy różne stroje ułożone jeden na drugim”.

„Zmiany kostiumów były naprawdę gorączkowe” – kontynuowała. „[Wykonaliśmy je] w czasie rzeczywistym; to było szalone. W pewnym momencie miałem punkt krytyczny. „Nie mogę zrobić pięciu zmian kostiumów, nie mam wystarczająco dużo czasu!” ale ostatecznie udało nam się to zrobić”.
Zespół Swifta dopiero w ostatniej chwili został poinformowany, że w teledysku wystąpią w rozmytych strojach zwierząt. „Nagle wjechali na swój stojak z kostiumami, pełen kostiumów zwierząt i byli tacy szaleni” – wspominał Swift dla MTV News. 'To było zabawne. Byli tak źli. Zajęło to kilka godzin, ale w końcu to przyjęli. Skończyło się na tym, że było to absolutnie zabawne; w tym filmie są naprawdę zabawne. Oni go posiadali.
Zainteresowanie byłą miłością Swifta w filmie gra kanadyjski model, który został aktorem Noah Mills ( Seks w wielkim mieście 2 ). Mills powiedział MTV News, że podobało mu się tworzenie swojej postaci z takich linii, jak: „I schowałeś się i znalazłeś spokój ducha przy jakiejś płycie niezależnej, która jest o wiele fajniejsza niż moja”. Powiedział: „Słyszysz, co mówią teksty i myślisz: „Ok, jeśli mówisz o tym albumie, którego słuchasz, który jest fajniejszy niż mój, wiem, że słucham jakiegoś albumu i podprogowo wysyłam wiadomości że nie jestem zakochany w twojej muzyce”, więc wybierasz to jako postać, którą grasz”.
Swift wyjaśnił Internet tytuł albumu odnosi się do intensywności jej emocji podczas serii nieudanych związków, które często były bardzo publiczne. „Wszystkie te emocje”, powiedziała, „od intensywnej miłości, intensywnej frustracji, zazdrości, zagubienia, w moim umyśle wszystkie te emocje są czerwone. Nie ma nic pomiędzy; w żadnym z tych uczuć nie ma nic beżowego.
Swift wymyślił ten hymn zerwania, aby doprowadzić byłego chłopaka do szaleństwa, gdy usłyszał melodię graną w radiu. Pomniejszał jej muzykę, a Swift chciał, aby piosenka była jak najbardziej chwytliwa, aby jej ciągłe nadawanie mogło go denerwować. Wyjaśniła, że USA dziś : '(To) definitywny portret tego, jak się czułem, kiedy w końcu przestałem dbać o to, co myślał o mnie mój były. (On) sprawił, że poczułem się, jakbym nie był tak dobry i odpowiedni, jak te hipsterskie zespoły, których słuchał... Więc stworzyłem piosenkę, o której wiedziałem, że absolutnie doprowadzi go do szaleństwa, gdy usłyszy ją w radiu. Miejmy nadzieję, że nie tylko będzie dużo puszczany, że będzie musiał to usłyszeć, ale jest to przeciwieństwo muzyki, od której starał się, żebym poczuł się gorszy.
Tytuł tej piosenki jest trochę kłopotliwy, a Swift powiedział, że było „wiele dyskusji” na temat tego, jak to nazwać. Od samego początku wolała „Nigdy nie wracamy do siebie”, opowiadając tytuł grzecznościowy : 'Jest bardzo ostateczny, jest bardzo agresywny i nie jest subtelny.'
Swift sarkastycznie odprawia swojego byłego hipstera, gdy śpiewa: „Ukryj się i znajdź spokój ducha. Z jakąś płytą niezależną, która jest o wiele fajniejsza niż moja. Ona powiedziała Opiekun : „To była najważniejsza linijka piosenki. To był związek, w którym czułem się bardzo krytykowany i kiepski. Słuchał tej muzyki, o której nikt nie słyszał… ale jak tylko ktoś polubił te zespoły, rzucał je. Czułem, że to dziwny sposób na bycie fanem muzyki. I nie mogłem zrozumieć, dlaczego nigdy nie powiedziałby nic miłego o piosenkach, które napisałem, ani o muzyce, którą stworzyłem”.
Taylor powiedziała Digital Spy, że napisała piosenkę z Shellbackiem i Maxem Martinem „w 25 minut”.
Piosenka spędziła dziewięć kolejnych tygodni na pierwszym miejscu listy Billboard Country Singles, najwięcej w historii solowej artystki. Rekord był wcześniej w posiadaniu Connie Smith „Once A Day”, który spędził osiem tygodni na szczytowej pozycji w 1964 roku. Swift był najdłuższy ze wszystkich artystów, odkąd David Houston spędził dziewięć tygodni w „Prawie Persuaded” w 1966 roku. Spędziłem ponad dziewięć tygodni na szczycie listy krajów był Buck Owens, który prowadził przez 16 tygodni w latach 1963-64 z „Love's Gonna Live Here”.
Głównym powodem, dla którego Taylor wybrał to, aby być: Internet Głównym singlem był jego chwytliwy utwór. Wybranie tego utworu „wyskoczyło do mnie” – powiedziała Radio.com. „Grałem to moim przyjaciołom i rodzinie, a oni wracali kilka dni później śpiewając to słowo w słowo. Nie mogli tego wyrzucić z głowy.
Swift otworzyła Grammy Awards w 2013 roku wykonaniem tej piosenki, zmieniając słowa w swoim wokalnym przerywniku, by powiedzieć, że „jest zajęta otwieraniem Grammy Awards”. Była ubrana jak seksowna przywódczyni i wspierana przez występ cyrkowy. Gdy zajęła swoje miejsce na widowni, Taylor stała się najchętniej wybieraną postacią, ponieważ można ją było zobaczyć, jak chętnie śpiewa wraz z innymi występami podczas całego show.
Szybki powiedział USA że pisze o swoich osobistych związkach, aby poczuć się lepiej. „Dla mnie to po prostu pisanie piosenek tak, jak zawsze” – powiedziała. „To ja siedzę na łóżku, czując ból, którego nie rozumiałam, pisząc piosenkę i rozumiejąc ją lepiej. Jeśli ludzie chcą przeanalizować teksty, to mają rację, ale wszystko pochodzi z tego samego miejsca, w którym zacząłem. To po prostu coś, co robię, żeby poczuć się lepiej.
Ta piosenka zdobyła wpis w edycji 2014 Księga Rekordów Guinnessa . Zdobył tytuł najszybciej sprzedającego się cyfrowego singla po tym, jak osiągnął pierwsze miejsce na iTunes zaledwie 50 minut po wydaniu. Rekord został pobity przez „Problem” Ariany Grande, który osiągnął 1. miejsce w zaledwie 37 minut po wydaniu 28 kwietnia 2014 roku.

Taylor została również wymieniona w wydaniu książki z 2014 roku jako pierwsza solowa artystka z dwumilionową sprzedażą tygodni na amerykańskiej liście albumów od czasu rozpoczęcia nagrywania w 1991 roku.