Oh Happy Day w wykonaniu The Edwin Hawkins Singers

Marvina Gaye'a' Czy mogę prosić o świadka ' i Impresje ' Ludzie przygotujcie się ” należą do piosenek w stylu gospel, które trafiały na listy przebojów w latach 60., ale „Oh Happy Day” był pierwszym czystym gospel, który się pojawił. Nagrany w kościele z chórem i muzykami kościelnymi, oparty jest na „ Oh Happy Day, That Fixed My Choice”, protestancki hymn, który pochodzi z 1755 roku i jest częścią standardowego hymnu baptystów.

Edwin Hawkins był pianistą w Ephesian Church of God in Christ w Berkeley w Kalifornii, kiedy wymyślił popularną latynosko-soulową wersję tej piosenki, którą nagrał tam latem 1968 roku. W wywiadzie udzielonym 23 października 2009 r. Kronika San Francisco , wyjaśnił, że „Oh Happy Day” było jedną z ośmiu aranżacji, które przygotował dla swojego Chóru Młodzieżowego Stanu Północnej Kalifornii, który składał się z 46 śpiewaków w wieku od 17 do 25 lat, a planowano sprzedać album z piosenkami w celu sfinansowania wyjazd na kościelną konferencję młodzieżową w Waszyngtonie D.C.

Utwory zostały szybko nagrane na żywo w kościele na dwuścieżkowym magnetofonie (standard branżowy w tamtym czasie wynosił osiem ścieżek), ale płyty nie zostały wytłoczone na czas na wycieczkę. Wzięli udział w konferencji, a chór zajął drugie miejsce w konkursie śpiewu, w którym wykonał dwie aranżacje Hawkinsa, ale nie „Oh Happy Day”, który według Hawkinsa „nie był naszą ulubioną piosenką”.

Wykonano pięćset kopii albumu, a jeden z nich trafił do popularnego DJ-a Abe „Voco” Kesha z KSAN-FM w San Francisco, który wprowadził go w rotację. Inne stacje poszły w ich ślady, a Buddah Records podpisało z Hawkins kontrakt płytowy, umieszczając album i album „Oh Happy Day” w szerokim wydaniu.

Główną kobietą jest Dorothy Morrison, która śpiewała w swoim kościele w Richmond w Kalifornii, kiedy dołączyła do chóru Hawkinsa. Śpiewała także w niektórych lokalnych klubach R&B, ale zachowywała to w tajemnicy, ponieważ kościół krzywił się na taką działalność. Gdy „Oh Happy Day” stało się hitem, podpisała własny kontrakt z wytwórnią Buddah Records, która wydała jej album Nowy dzień w 1970. Jej kariera solowa nie trwała długo, ale stała się popularną wokalistką rezerwową, pojawiając się na albumach Chicago, Boz Scaggs i Simon & Garfunkel. Później śpiewała w grupie The Blues Broads.

Ta piosenka została nagrana na rynek gospel, a jej świecki sukces nie spodobał się wszystkim w kościele. Lokalni przedstawiciele wyznania rozesłali petycję, w której prosili świeckie stacje radiowe o zaprzestanie nadawania piosenki i nie pozwolili Hawkinsowi używać nazwy chóru. Buddah Records odpowiedziało, zmieniając nazwę Chóru Młodzieżowego Stanu Północnej Kalifornii na „The Edwin Hawkins Singers”.

Hawkins uważał, że kościół został wprowadzony w błąd. Powiedział Kronika : „Myślę, że myśleli, że postępują właściwie. Zmyliło mnie to, że przez całe życie uczyli nas, że mamy nieść przesłanie wszędzie”.

W tym czasie urzędnicy kościelni w całym kraju często zniechęcali członków kongregacji do występów poza kościołem. The Chambers Brothers należą do zespołów, które spotkały się z podobnym oporem, kiedy zaczęły występować dla świeckiej publiczności.
Piosenka jest wyrazem radości i uwielbienia dla Jezusa, ale dociera do szerszej publiczności. „Reakcje publiczności są zawsze silne” — powiedziała Dorothy Morrison. „Ludzie chcą mieć szczęśliwy dzień, a ta piosenka im w tym pomaga”.

Hymn, na którym się opiera, ma cztery wersety, zaczynając od:

O szczęśliwy dzień, który ustalił mój wybór
Na Ciebie, mój Zbawicielu i mój Boże
Niech się raduje to świecące serce
I opowiadaj o jego zachwytach wszystkim za granicą

Układ Edwina Hawkinsa ogranicza wersety do:

Och szczęśliwy dzień
Kiedy Jezus umył
Moje grzechy precz

Chór wchodzi do refrenu, oferując więcej pochwał. Następnie, w przeciwieństwie do hymnu, pierwsza zwrotka się powtarza, po czym robi to ponownie, a Dorothy Morrison wtrąca się przez chór. Większość z nich wymyśliła, w tym część pod koniec, w której krzyczy „dobry Boże” (co dostała po wysłuchaniu Jamesa Browna), ale niektóre teksty napisała, po prostu nie na papierze.

„Teksty były proste i rymowały się, ale było ich dużo do zapamiętania” – powiedziała Anatomia piosenki . „W kościele napisałem długopisem dwa fragmenty na dłoniach. Trzeciego fragmentu nauczyłem się na pamięć. Podczas nagrywania podniosłem ręce, dłońmi skierowanymi do siebie. Wszyscy myśleli, że czuję ducha. Byłem – ale ja również czytał teksty”.
Wersja okładki Glena Campbella osiągnęła 40. miejsce w 1970 roku. Inni artyści, którzy ją opisali, to The Statler Brothers, Etta James i Bobby Womack.

Dwa najpotężniejsze głosy w muzyce połączyły siły, kiedy Aretha Franklin i Mavis Staples nagrały ten utwór na album gospel Franklina z 1987 roku, Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest .
To jest showstoper w filmie z 1993 roku Siostra Akt 2: Z powrotem w nałogu . Pojawił się również w tych filmach:

Przydrożni prorocy (1992)
Dom Wielkiej Mamy (2000)
Nutty Professor II: The Klumps (2000)
Nowy koleś (2002)
Bruce Wszechmogący (2003)
Sekretariat (2010)
Wskazówki rodzicielskie (2012)
Ochrona świadków Madei (2012)

Był też rocznik 2004 film pod tytułem Och szczęśliwy dzień który wykorzystał piosenkę.

Seriale telewizyjne, w których można go używać, obejmują Sześć stóp pod ziemią , Queer jako folk , Dom , Wielka miłość , 90210 I Dobra żona .
To zdobyło nagrodę Grammy w kategorii Best Soul Gospel Performance.
Wpływ na aranżację Hawkinsa miała muzyka brazylijskiego muzyka Sergio Mendesa. „Podobało mi się, jak zmieniał klawisze durowe i molowe oraz tworzył rytmiczne wzory na klawiaturze” - wyjaśnił w Anatomia piosenki . „Moje intro na fortepian było w tym stylu”.
Piosenka osiągnęła 22. miejsce na liście przebojów Adult Contemporary i 2. miejsce w R&B, przegrywając z „ Too Busy Thinking About My Baby ” Marvina Gaye'a .
W Ameryce piosenka weszła na listę Hot 100 26 kwietnia 1969 r. I osiągnęła 4. miejsce 31 maja. Wielka Brytania nie była daleko w tyle; na ich oficjalnym wykresie uplasował się na 39 miejscu 27 maja i wspiął się na 2 miejsce 24 czerwca, gdzie pozostał przez dwa tygodnie.
The Edwin Hawkins Singers osiągnęli 101. miejsce w 1969 roku z utworem „Ain't It Like Him (That's Just Like Jesus)” i 109. miejsce dzięki coverowi „Boba Dylana” Blowin' Na Wietrze .” Mieli znacznie większy wpływ na listy przebojów, wspierając inną artystkę Buddah, Melanie, w jej utworze z 1970 roku ” Połóż się (świece w deszczu) ”, który osiągnął 6.
To jest piosenka, która według George'a Harrisona dała mu pomysł na ' Słodki Boże ”, a nie „He's So Fine” The Chiffons, za który został pozwany. >> Kredyt za sugestię :
Jeff – Boston, MA
Dan Sorkin, który był popularnym DJ-em w stacji radiowej KSFO w San Francisco, był wielkim zwolennikiem tej piosenki i dał jej ogromny impuls w swoim porannym programie. Na antenie przeprowadził nawet wywiady z Dorothy Morrison i Edwinem Hawkinsem.
Nick Cave & the Bad Seeds wykorzystali część tego podczas występów na żywo swojej piosenki „Deanna” z 1988 roku.
Piosenka została wykonana dwukrotnie pierwszego dnia Woodstock, najpierw przez Sweetwater, który był drugim aktem, a następnie przez Joan Baez, która była ostatnim wykonawcą tego dnia. Baez wydała swoją wersję na swoim albumie z 1971 roku Kontynuuj .