- To refleksyjna piosenka o przeciwstawianiu się krytykom i samodzielnym występowaniu. Dotyka również zamiłowania Bowiego do artystycznego odkrywania na nowo.
- Bowie napisał to, kiedy przechodził wiele osobistych zmian. Żona Bowiego, Angela, była w ciąży z pierwszym dzieckiem pary, Duncanem. Bowie bardzo dobrze dogadywał się ze swoim ojcem i był bardzo podekscytowany tym, że ma własne dziecko. Ten optymizm jest widoczny w „Zmianach”.
- Według Bowiego, to zaczęło się jako parodia piosenki z klubu nocnego - 'rodzaj wyrzucenia' - ale ludzie ciągle skandowali o tym na koncertach i tym samym stała się jedną z jego najpopularniejszych i najtrwalszych piosenek. Bowie nie miał pojęcia, że odniesie taki sukces, ale piosenka skierowana do jego młodej publiczności, która potrafiła odnieść się do tekstów takich jak „Te dzieci, na które plujecie, gdy próbują zmienić swój świat, są odporne na wasze konsultacje, są całkiem świadomi tego, przez co przechodzą.
- Bowie właśnie zaczął używać klawiatury do pisania piosenek, co otworzyło przed nim nowe możliwości pod względem melodii i struktury. To świeże podejście zaowocowało „Zmianami”.
- Bowie grał na saksofonie w tym utworze, a jego gitarzysta, Mick Ronson, zaaranżował struny. Rick Wakeman, który później został członkiem progrockowego zespołu Yes, grał na początku i na końcu partie fortepianu. Bowie dał Wakemanowi dużo swobody, mówiąc mu, żeby grał piosenkę tak, jakby była utworem fortepianowym. Na fortepianie, na którym Wakeman grał, był słynny 100-letni Bechstein w Trident Studios w Londynie, gdzie płyta została nagrana; ten sam fortepian używany przez Eltona Johna, The Beatles i Genesis.
- Jąkający się wokal Bowiego w tej piosence („Ch-Ch-Changes”) to jedne z najbardziej znanych zająknięć w rocku. Pojawił się dobrze po ' My G-G-Generation ', ale przed ' B-B-B-Bennie i odrzutowce .
- Według Mike'a Garsona, który został klawiszowcem Bowiego w 1972 roku, kiedy przesłuchiwał go na koncert, zagrał pierwsze osiem sekund „Changes”, kiedy Bowie go zatrzymał i dał mu koncert.
- A te dzieci, na które plujesz
Gdy próbują zmienić swój świat
Są odporni na Twoje konsultacje
Są całkiem świadomi tego, przez co przechodzą
Powyższy fragment piosenki przedstawia film z 1985 roku Klub Śniadaniowy . Film opowiada o pięciu odmiennych uczniach liceum, którzy są zmuszeni spędzać razem czas w sobotnim areszcie, gdzie dowiadują się, że są do siebie bardziej podobni, niż im się wydaje. Ally Sheedy, jedna z gwiazd filmu, zasugerowała ten cytat reżyserowi Johnowi Hughesowi.
