- Brian Wilson powiedział Toczący Kamień magazyn: „Moja mama opowiadała mi o wibracjach. Nie rozumiałem zbyt wiele z tego, co miała na myśli, kiedy byłem chłopcem. Przerażało mnie słowo „wibracje” – myśleć, że istnieją niewidzialne uczucia. Opowiadała mi też o psach, które na jednych ludzi szczekają, a na innych nie, i tak się złożyło, że rozmawialiśmy o dobrych wibracjach”.
- Brian Wilson nazwał tę piosenkę „Pocket Symphony” i eksperymentował z nią podczas 17 sesji nagraniowych. W tamtym czasie była to najdroższa piosenka popowa, jaką kiedykolwiek nagrano, kosztowała około 50 000 dolarów.
- Brian Wilson obsesyjnie nad tym pracował. W tym czasie został w domu i pisał muzykę, podczas gdy reszta zespołu koncertowała. Wilson dopiero zaczynał bardzo dziwaczną fazę swojego życia, w której spędzał długie okresy w łóżku i pracował w piaskownicy. W tym okresie wielu uważało go za geniusza ze względu na przełomowe piosenki i techniki nagrywania, które wymyślił.
- Został on nagrany przez dwa miesiące przy użyciu najlepszych muzyków sesyjnych z Los Angeles – Beach Boys nie grali na żadnym instrumencie w utworze. Wykorzystano około 90 godzin czasu w studio i 70 godzin taśmy, a na sesjach grało co najmniej 12 muzyków. Trudno powiedzieć, czyje występy znalazły się na płycie, ale niektórzy z muzyków w to zaangażowani to Glen Campbell (gitara prowadząca), Hal Blaine (perkusja), Larry Knechtel (organy) i Al de Lory (fortepian).
Brian Wilson grał na basie, gdy Beach Boys wyruszyli w trasę, ale zaprosił Carol Kaye, aby grała na gitarze basowej i Lyle'a Ritza, aby grał na kontrabasie podczas tych sesji. Kaye wspominała w wywiadzie dla Songfacts: „Zrobił pierwsze podejście do tego z Rayem Pohlmanem w Goldstar i zrezygnował z tego. A pozostałych 12 koncertów, na których gram – to 36 godzin – nie zmienił przez cały ten czas tej partii basu. Zmienił całą resztę muzyki, nie zmienił partii basowej. Tak napisał. W tym momencie byli to obaj kontrabasiści – ja gram górną część, a Lyle dolną część. Jeśli słuchasz jazzu, to jest to uczucie, które napisał. - Wokalista Beach Boys, Mike Love, napisał tekst do tej piosenki, która, jak powiedział nam, była „w zasadzie kwiecistym poematem”. Piosenka wydaje się opisywać naprawdę dobry trip na kwasie i chociaż w tekstach o narkotykach nie ma nic konkretnego, Love przyznaje, że psychodeliczny klimat miał wpływ na jego słowa. Said Love: „To było coś w rodzaju kwiecistej mocy. Scott McKenzie napisał: „Jeśli wybierasz się do San Francisco, pamiętaj, aby nosić we włosach trochę kwiatów” i pojawiły się zakochane osoby i tego typu rzeczy, które zaczęły się dziać.
Tak więc utwór, muzyka „Good Vibrations”, była sama w sobie tak wyjątkowa i tak psychodeliczna. Tylko instrumentalna część tego, sama w sobie, była takim odejściem od tego, co zrobiliśmy, jak „Surfin” USA i „California Girls” i „I Get Around” i „Fun, Fun, Fun”, z których wszystko miałem rękę w piśmie. Chciałem zrobić coś, co uchwyci ten nastrój i czasy, ale także będzie mogło odnosić się do ludzi. Bo myślałem, że muzyka była takim odejściem, że kto wie, jak dobrze odniesie się do fanów Beach Boys w tamtym czasie.
Jedyną rzeczą, którą uznałem za absolutną wieczną, jest związek chłopaka z dziewczyną, pociąg między facetem a dziewczyną. Więc wymyśliłem tę część w refrenie. Nie istniała, dopóki nie wpadłem na tę myśl. Czyli „odbieram dobre wibracje, ona mnie podnieca”. „Podekscytowanie” może, ale nie musi znajdować się w słowniku Webstera, jednak całkiem dobrze rymuje się z „dobrymi wibracjami”. Był to swego rodzaju poemat o mocy kwiatów, który pasował do czasów i uzupełniał naprawdę niesamowicie wyjątkowy utwór, który wymyślił kuzyn Brian. (Oto nasz pełny wywiad z Mike'iem Love.) - Niezwykły, wysoki dźwięk w tej piosence został wyprodukowany przy użyciu electro-theremina, który wydaje podobny dźwięk do tradycyjnego theremina, instrumentu wykorzystującego prąd elektryczny do wytworzenia dźwięku (nie dotyka się theremina, aby go zagrać, ale przesuń rękę po polu elektrycznym). Theremin został wynaleziony w 1919 roku, ale był bardzo trudny do grania i był używany głównie jako urządzenie do efektów dźwiękowych.
Brian Wilson znał ten instrument, ponieważ był używany do tworzenia niesamowitych dźwięków w niskobudżetowych horrorach, takich jak Dzień, w którym zatrzymała się Ziemia oraz Pochodzi z kosmosu . Kiedy włączył wiolonczele na „Good Vibrations”, wyobraził sobie niezwykłą wysoką częstotliwość, która będzie im towarzyszyć, i pomyślał o instrumencie. Wilson nie mógł wyśledzić prawdziwego theremina, ale znalazł wynalazcę nazwiskiem Paul Tanner, który był puzonistą w Glenn Miller Orchestra w latach 1938-42. Tanner opracował z Bobem Whitsellem podobne urządzenie, zwane elektro-thereminem, które w przeciwieństwie do zwykłego theremina nie miało anten. Tanner został sprowadzony, aby odtworzyć urządzenie na nagraniu.
Ogromnym wyzwaniem było odtworzenie brzmienia theremina do występów na żywo. W trasie użyli zmodyfikowanego syntezatora z kontrolerem wstęgowym, na którym grał Mike Love. W latach 90. inny wynalazca, Tom Polk, stworzył urządzenie o nazwie tannerin, które wytwarzało podobny dźwięk za pomocą przesuwanego pokrętła i ręcznej regulacji głośności. To było o wiele łatwiejsze do zagrania, a Brian Wilson użył go podczas swojej trasy powrotnej w 1999 roku.
Kiedy Wilson wrócił do pracy nad Uśmiech użył garbników w swojej nowej wersji „Good Vibrations”, która pojawiła się na albumie z 2004 roku. Urządzenie było widziane podczas rozdania nagród Grammy w 2012 roku, kiedy The Beach Boys wykonali piosenkę. - Brian Wilson nazwał tę piosenkę „podsumowaniem mojej muzycznej wizji. Harmonijne połączenie wyobraźni i talentu, wartości produkcyjnych i rzemiosła, pisania piosenek i duchowości”. Napisał ją podczas LSD, co wyjaśnia, dlaczego piosenka jest muzycznym ucieleśnieniem spektakularnego tripu na kwasie.
- Według Wilsona, Capitol Records nie chciało wydać tego jako singla, ponieważ uważali, że jest za długi o 3:35. Błagał ich, aby go zgasili, i poczuł się usprawiedliwiony, gdy trafił na szczyty list przebojów.
- Zostało to nagrane we fragmentach – w procesie nagrywania wykorzystano sześć różnych studiów w Los Angeles, a taśma z czterech z tych studiów została użyta w ostatecznym opracowaniu utworu. Był to pierwszy popowy utwór złożony z części. W ciągu następnych kilku lat The Beatles robili wiele z tego, ponieważ wzięli różne niedokończone utwory, które napisali, i połączyli je, aby stworzyć jedną. >> Kredyt sugestii :
Gary — Auckland, Nowa Zelandia - Brian Wilson zaczął to pisać podczas nagrywania The Beach Boys Dźwięki zwierząt album. Kiedy album był gotowy, skupił się na tej piosence. Wilson nie był zadowolony z kiepskich recenzji wydanych przez krytyków Dźwięki zwierząt , który dziś uważany jest za przełomowy rekord, więc pracował nad tym jeszcze ciężej.
- Większość piosenek The Beach Boys zawierała wokale Mike'a Love'a lub Briana Wilsona, ale Carl Wilson był głównym wokalistą tego utworu. Perkusista Beach Boy Dennis Wilson początkowo został wyznaczony do śpiewania głównego wokalu, ale ostatecznie wybrano brata Carla. Dennis twierdził, że grał na organach w wyniku narastania „na na na na na na”. >> Kredyt sugestii :
Neil - Raleigh, Karolina Północna - To był początek tego, co miało być albumem zatytułowanym Uśmiech . Wilson nagrał album w około 50 sesjach, ale nigdy nie został wydany. Uważany za „zagubiony album”, Wilson w końcu ukończył go w 2004 roku. Kiedy w tym roku zagrał album w trasie, „Good Vibrations” spotkał się z porywającym odzewem.
- To był ostatni hit w USA nr 1 dla The Beach Boys do ' Kokomo 22 lata później znalazł się na pierwszym miejscu, ustanawiając rekord najdłuższej luki między pierwszymi trafieniami na Hot 100. Ten rekord został pobity przez Cher, kiedy ' Uważać ' hit nr 1 w 1999 roku, 25 lat po jej poprzednim szczycie list przebojów,
- W latach 80. Sunkist wykorzystał tę piosenkę w popularnych reklamach swojej sody pomarańczowej („Piję dobre wibracje, sensacja smaku sody pomarańczowej Sunkist…”). Wokalistą w tych spotach był Jim Peterik, który w tamtym czasie pracował jako wokalista jingle, ale później założył Survivor i współtworzył wszystkie ich hity, w tym „Eye of the Tiger”. Peterik i Brian Wilson skrzyżowali się później, kiedy pracowali razem nad piosenką Beach Boys, która powróciła do gry „To właśnie dlatego Bóg stworzył radio”.
- W 2005 roku musical na Broadwayu zatytułowany Pozytywne Wibracje otwierany. Spektakl został oparty na piosenkach Beach Boys, ale nie znalazł publiczności; zamknęło się niecałe trzy miesiące później.
- Brian Wilson był jedynym autorem piosenek do tego utworu, dopóki w 1994 roku proces sądowy nie przyznał Mike'owi Love'owi zasług kompozytora za jego wkład w teksty do tej i 34 innych piosenek Beach Boys. Love utrzymuje, że Murry Wilson (ojciec Briana) zajmował się szczegółami wydawniczymi i wywalił go z napisów.
- Todd Rundgren opisał to w 1976 roku na swoim Wierny album. Zgodnie z nazwą albumu, Todd dołożył wszelkich starań, aby odtworzyć każdy wokal i instrumentalny aspekt utworu (wraz z kilkoma innymi hitami lat 60.). Prawie dokładna kopia Rundgrena była sama w sobie małym hitem, osiągając 34 miejsce w USA. >> Kredyt sugestii :
Tom - Buffalo, Nowy Jork
