- Ta piosenka opowiada o paranoicznym człowieku, który nieustannie boi się, że ktoś lub coś wyskoczy mu z ciemności w wyniku oglądania horrorów i studiowania okultyzmu. Takie motywy pojawiają się na większości okładek Maiden (patrz: „Sanctuary”, „Women in Uniform”, „Iron Maiden”, „Bring Your Daughter To The Slaughter” itp.).
- Album, który wielu uważa za ogromną poprawę w stosunku do poprzedniego albumu Maiden, Żadnej modlitwy za umierających , zadebiutował na brytyjskich listach przebojów na 1. miejscu.
- Trzy utwory z albumu zostały wydane jako single. „Bądź szybki lub bądź martwy” notowany najwyżej, na 2. miejscu.
- Dopóki Odważny nowy świat został wydany w 2000 roku, był to ostatni album Iron Maiden, na którym głównym wokalistą był Bruce Dickinson.
- Album był pierwszym Maiden, który zawierał okładkę nie zaprojektowaną przez Dereka Riggsa, ale przez Melvyna Granta. Riggs najwyraźniej zaprojektował jakąś okładkę, ale została odrzucona na korzyść Granta, więc nigdzie nie można znaleźć symbolu D/R. Okładka jest dość popularna i przedstawia ducha drzewa zwanego driadą. Shock-rocker Marilyn Manson kiedyś sam próbował go narysować.
- Nyktofobia to naukowy termin na strach przed ciemnością. Jest bardzo często obserwowany u niemowląt i wielu dorosłych.
- Ta piosenka pojawia się w grze komputerowej Iron Maiden Ed Hunter . Gra na poziomie 4, Graveyard.
- Niektórzy uważają to za kontynuację „Morderstw na rue Morgue” i „Niewinnego wygnania”, które również opowiadają o paranoidalnym i nerwowym człowieku. W tych piosenkach uciekał przed prawem po tym, jak został fałszywie oskarżony o morderstwo.
- Trasa „Fear of the Dark” z 1992 roku obejmowała występ zespołu jako headliner na festiwalu Monsters of Rock w Castle Donnington (po raz drugi). Koncert został nagrany i wydany jako album Iron Maiden na żywo w Donnington , który od tego czasu wyszedł z druku i stał się bardzo trudny do znalezienia.
- To trwa 7:16.
- Kerrang! Magazyn, przeprowadzając wywiad z piosenkarzem Brucem Dickinsonem, zacytował biografię Iron Maiden Biegnij na wzgórza , w którym Steve Harris wyznał, że Bruce „niewiele się starał” podczas trasy Fear of the Dark. Odpowiedź Bruce'a: „Mam swoją wersję wydarzeń, a on ma swoją. Wszystko sprowadza się do tego, jak widzisz świat. Dla Steve'a Maiden jest ważniejsza niż cokolwiek innego. Dla mnie jest kilka rzeczy, które są ważniejsze niż zespół, w którym jestem. Nie wiedziałem, że to będzie tak wielka sprawa, kiedy odszedłem, ale jak tylko wyszedłem na scenę i spojrzałem na publiczność pomyślałem „Sh**! Jeśli będę biegał i uśmiechał się jak głupiec, publiczność pomyśli: „Co za palant! Jeśli jest taki szczęśliwy, dlaczego odchodzi?”. A jeśli będę wędrował po okolicy, wyglądając na nieszczęśliwego jak grzech, będą się zastanawiać, dlaczego zapłacili 20 funtów za bilet, aby zobaczyć ten miotacz. Byłem wypchany. W niektóre noce publiczność była wrogo nastawiona. To było jak granie na stypie! W niektóre noce mi się to podobało, ale w inne myślałem: „Szkoda, że mnie tu nie ma!”. W momencie, gdy opuściłem Maiden, zawarłem z sobą umowę, że nigdy więcej nie zrobię niczego, w co nie wierzyłem. Steve i ja zawsze się kłóciliśmy. Chciał mnie zwolnić po pierwszym miesiącu trasy „Number Of The Beast” - ponieważ ciągle mu przeszkadzałem na scenie! Do podstawy statywu mikrofonowego dodałem dodatkowe sześć cali, żebym mógł potknąć się o drania! Miałem dość tego, że stał przede mną, kiedy śpiewałem. Mam te wszystkie odpryski w zębach, w których mnie łokcił łokciem. Po koncercie w Newcastle w '82 mieliśmy wyjść na zewnątrz z podwiniętymi rękawami. Ale nauczyliśmy się żyć ze sobą. A gdyby Steve nie miał takiej osobowości, Maiden nigdy by nie istniała.
- Ponieważ wielu fanów pogardzało Żadnej modlitwy za umierających oraz Bać się ciemności jako gorsze albumy Maiden, Bruce Dickinson został zapytany w wywiadzie: 'Zakładam, że jesteś teraz znacznie szczęśliwszy niż na ostatnich kilku albumach Iron Maiden?' Jego odpowiedź: „Och, nie zamierzam nigdzie iść i zacząć komentować Maiden i tak dalej. Jest zbyt duży szacunek między chłopakami z Maiden, mną, mną i chłopakami z Maiden. Ja tam nie chodzę. Przyznał jednak, że próbował zrobić inne brzmienie w swoich solowych albumach i był zadowolony z rezultatu.
Brett - Edmonton, Kanada, dla wszystkich powyższych
