- Naładowany seksualnymi insynuacjami, ta piosenka opowiada o facecie, który spotyka aspirującą aktorkę, która mówi mu, że może „poprowadzić mój samochód”, ponieważ jest nim bardzo zainteresowana, a może nawet zakochana.
Próbuje go zwabić („Pokażę ci lepszy czas”), ale kiedy w końcu zgadza się przyjąć tę pracę, przyznaje, że nie ma samochodu, ale nadal chce, żeby był jej kierowcą. Jest całkiem jasne, że wszystkie te rozmowy prowadzą do seksu, ale nie ma dowodu na to, że to nie tylko piosenka o facecie, dziewczynie i samochodzie – czyniąc z niej kolejny przyjazny dla radia utwór Beatlesów. - W tym czasie John Lennon i Paul McCartney pisali więcej piosenek osobno, ale ta była równą współpracą, przy czym Lennon napisał większość tekstów, a McCartney wymyślił melodię.
Pierwotnie była to bardzo inna piosenka w tekście, z refrenem: „Mogę dać ci złote pierścienie, mogę dać ci wszystko, kochanie, kocham cię”. Wiedząc, że fabuła nie doprowadzi ich do nikąd, kręcili się, dopóki nie wymyślili „Drive My Car” jako tytułu i zmienili piosenkę tak, aby była to kobieta, która zabiegała o mężczyznę. - Paul McCartney grał na tym basie, pianinie i gitarze prowadzącej; George Harrison grał na gitarze i robił chórki. John Lennon śpiewał z McCartneyem, a także grał na tamburynie.
- Refren „beep beep” jest początkiem własnego „tak, tak, jest w „She Loves You”, a także ukłonem w stronę piosenki „Beep Beep” zespołu Playmates (nowość nr 4 w USA w 1958 r.).
- Paul McCartney zagrał to w przerwie Super Bowl w 2005 roku. Rok wcześniej Janet Jackson ujawniła piersi w telewizji na żywo, co wywołało wiele kontrowersji. McCartney był dobrym wyborem, ponieważ raczej nikogo nie obraził.
- Na koncercie Live 8 w Londynie w 2005 roku McCartney wykonał to w duecie z George'em Michaelem.
- Tytuł albumu pochodzi od „plastikowej duszy”, obraźliwej frazy, którą McCartney podsłuchał w odniesieniu do Micka Jaggera przez czarnych muzyków. („Plastik” w tamtych czasach oznaczał wszystko, co jest fałszywe lub przetworzone.) Paula można usłyszeć w rozmowie w studiu 14 czerwca 1965 roku podczas nagrywania „Pomoc! 'Strona B' jestem w dół .' Niezawodnie nadał temu zdaniu swój własny styl. >> Kredyt sugestii :
Bertrand - Paryż, Francja, powyżej 2
