- 1978-1987, 2003- Kevin RowlandWokal1978-87, 2003 - Jim PatersonPuzon1978-82, 1985, 2005 - Pete WilliamsGitara basowa1978–80, 2003 - Lucy MorganaSkrzypce2003- Kevin „Al” ArcherGitara1978-81 Mick TalbotKlawiatury1980, 2003–13
- Frontman Dexys, Kevin Rowland, był pierwotnie w punkowym zespole The Killjoys z gitarzystą Kevinem 'Al' Archerem. Rowland wpadł na pomysł założenia wielkiego zespołu soul z sekcją dętą i założył Dexy's Midnight Runners w 1978 w Birmingham w Anglii z Archerem, rekrutując puzonistę „Big” Jima Patersona, saksofonistę Geoffa „JB” Blythe, saksofonistę altowego Steve'a „Babyface” Spooner, klawiszowiec Pete Saunders, basista Pete Williams i perkusista Bobby 'Jnr' Ward.
- Swoją nazwę wzięli od Dexedrine – pigułki pobudzającej lubianej przez modów z lat 60. „Midnight runners” odnosili się do energii, jaką dała Dexedrine, umożliwiająca ankieterom tańczenie przez całą noc.
- To Bernie Rhodes, menedżer The Clash, kierował wczesną karierą Dexy, organizując karierę nagraniową z EMI. Zespół pokłócił się z Rhodes po tym, jak ingerował w produkcję ich debiutanckiego singla „Dance Stance”, oskarżając go o zamulenie dźwięku.
- Mimo sukcesu debiutu W poszukiwaniu młodych buntowników dusz wszyscy członkowie Dexys, bar Sullivan i Archer opuścili grupę pod koniec 1980 roku. Większość byłych członków utworzyła nowy zespół The Bureau.
- Drugi album Dexys Zbyt-Żyto-Ay nagrany w nowym składzie, odzwierciedlał ówczesną pasję Rowlanda do inspirowanej celtycką muzyką folkową połączoną z rockowym rytmem. To był ogromny sukces, dzięki czemu singiel 'Come On Eileen' zepchnął 'Billie Jean' Michaela Jacksona z czołowej pozycji w USA. Był to również najlepiej sprzedający się singiel 1982 roku w Wielkiej Brytanii.
- Al Archer, wyczerpany harmonogramem tras koncertowych Dexys, opuścił grupę na początku 1981 roku i założył The Blue Ox Babes. Mówię do Q w 1993 r. skruszony Rowland przyznał Archerowi, że jest odpowiedzialny za Zbyt-Żyto-Ay dźwięk. 'Później W poszukiwaniu młodych buntowników dusz , kiedy wyszedł, obaj eksperymentowaliśmy ze strunami - wyjaśnił. „Nie dostawałem tego, czego chciałem; on go znalazł, a ja go ukradłem.
- Na trzecim albumie nastąpiła kolejna czystka, Nie zatrzymuj mnie , z nagraniem Rowland z zupełnie nowym zestawem muzyków. Jednak nie udało się powtórzyć sukcesu swoich poprzedników, a Dexys Midnight Runners rozwiązał się w 1987 roku. Rowland przez szesnaście lat podążał ścieżką solową, nagrywając albumy Wędrowiec oraz Moja piękność . Wiosną 2003 roku ogłosił nowe sześcioosobowe wcielenie grupy, której nazwa została skrócona do po prostu Dexys.
- Fani musieli czekać do 2012 roku, zanim Dexys wydali swój czwarty album, Pewnego dnia będę szybować . Rowland powiedział nam, że powodem tak dużego opóźnienia było to, że do tego czasu nie czuli się gotowi. „Zdawałem sobie sprawę ze spuścizny pierwszych trzech albumów” – wyjaśnił. „Czułem, że naprawdę coś tam osiągnęliśmy i nie było to wtedy doceniane. Ale w latach 90. ludzie ponownie to ocenili. Zaczęliśmy dostawać naprawdę dobre wiadomości i ludzie podchodzili do mnie na ulicy i rozmawiali o tym Nie zatrzymuj mnie .
Dodał: „Myślę, że podświadomie zdawałem sobie sprawę, że musimy zrobić coś co najmniej tak dobrego”. - W Ameryce Dexys Midnight Runners są uważani za cuda jednego przeboju, a „Come On Eileen” jest ich jedynym sukcesem na listach przebojów. Jednak w Wielkiej Brytanii zdobyli dziewięć singli Top 40, w tym drugi numer jeden, ' Geno .'
- Kevin Rowland powiedział nam, jak Dexy podchodzą do pisania piosenek: „To, co zwykle robimy, to zaczynamy od dobrej sekwencji akordów i dobrego rytmu” – wyjaśnił. „Znajdźmy naprawdę dobry rytm, uderzenie perkusji i znajdźmy naprawdę dobrą sekwencję akordów. Połączymy razem te dwie rzeczy, które działają, a potem zaczniemy śpiewać melodie z góry. Potem słuchamy i sprawdzamy, co mamy.
„Zawsze piszę teksty osobno” – dodał Rowland. „Pójdę i napiszę je wokół tego, co słyszę w utworze. Coś może mnie zainspirować, może wywołać we mnie pewne uczucie i odejdę i napiszę tekst. Albo dość często, tak jak w przypadku piosenki, którą niedawno napisałem, po prostu przeglądam mój liryczny tekst. Mam książkę z tekstami z kilkoma tekstami i myślę: „Och, to powinno pasować”. Tak to robimy.
