- Roger Waters napisał tę piosenkę o swoich poglądach na formalną edukację, które zostały oprawione w czasie jego pobytu w Cambridgeshire School for Boys. Nienawidził swoich nauczycieli z gimnazjum i czuł, że bardziej interesuje ich uciszenie dzieci niż uczenie ich. Ściana nawiązuje do emocjonalnej bariery, którą Waters zbudował wokół siebie, ponieważ nie miał kontaktu z rzeczywistością. Cegły w murze były wydarzeniami w jego życiu, które skłoniły go do zbudowania wokół siebie tego przysłowiowego muru, a jego nauczycielka była kolejną cegłą w murze.
Waters powiedział Mojo , grudzień 2009, że piosenka ma być satyryczna. Wyjaśnił: „Nie mogłeś znaleźć nikogo na świecie bardziej proedukacyjnego niż ja. Ale edukacja, którą przeszedłem w gimnazjum dla chłopców w latach 50., była bardzo kontrolowania i wymagała buntu. Nauczyciele byli słabymi, a zatem łatwymi celami. Piosenka ma być buntem przeciwko błędnemu rządowi, przeciwko ludziom, którzy mają nad tobą władzę, którzy się mylą. Wtedy to bezwzględnie wymagało, abyś się przeciwko temu zbuntował. - Chór dziecięcy, który śpiewał w tym utworze, pochodził ze szkoły w Islington w Anglii i został wybrany, ponieważ znajdował się blisko studia. Składał się z 23 dzieci w wieku od 13 do 15 lat. Nagrywano ich 12 razy, co sprawiało wrażenie, jakby było ich znacznie więcej.
Dodanie chóru przekonało Watersa, że piosenka się ułoży. Powiedział Toczący Kamień : „Nagle zrobiło się świetnie”. - Producent Pink Floyd, Bob Ezrin, wpadł na pomysł chóru. Wykorzystywał chór dziecięcy, kiedy wyprodukował „School's Out” Alice'a Coopera w 1972 roku. Ezrin lubił używać dziecięcych głosów w piosenkach o szkole.
- Pojawiły się pewne kontrowersje, kiedy okazało się, że chór nie został opłacony. Nie podobało się też nauczycielom, że dzieci śpiewają antyszkolną piosenkę. Chór otrzymał czas nagrania w studiu w zamian za wkład; szkoła otrzymała 1000 funtów i platynowy rekord.
- Disco beat został zasugerowany przez ich producenta, Boba Ezrina, który był fanem grupy Chic. To było zupełnie nieoczekiwane ze strony Pink Floyd, która specjalizowała się w tworzeniu płyt, których powinno się słuchać, a nie tańczyć. Pomysł na beat wpadł na pomysł, gdy był w Nowym Jorku i usłyszał coś, co robi Nile Rodgers.
- Pink Floyd rzadko wydawały single, które również znajdowały się na albumie, ponieważ uważali, że ich piosenki są najlepiej doceniane w kontekście albumu, gdzie piosenki i grafika połączyły się, by stworzyć motyw przewodni. Producent Bob Ezrin przekonał ich, że może się to utrzymać samodzielnie i nie zaszkodzi sprzedaży albumów. Kiedy zespół ustąpił i wydał go na singlu, stał się ich jedynym hitem nr 1.
Kolejne dwa utwory z albumu zostały następnie wydane jako single w Ameryce i różnych innych krajach, ale nie w Wielkiej Brytanii: „Run Like Hell” i „ Wygodnie zdrętwiały . Mieli niewielki wpływ na wykresy. - Koncepcją albumu było zbadanie „murów”, które ludzie wznoszą, by się chronić. Za każdym razem, gdy dzieje się coś złego, wycofujemy się dalej, kładąc „kolejną cegłę w murze”.
- Ściana był jednym z dwóch pomysłów, które Waters wniósł do zespołu, gdy zebrali się razem, aby nagrać w 1978 roku. Jego drugim pomysłem było: Plusy i minusy autostopu , który ostatecznie nagrał jako album solowy.
- Oryginalne demo Watersa do tej piosenki było po prostu śpiewaniem na gitarze akustycznej; uważał to za krótki, przerywnikowy kawałek do albumu. Wyjaśnił w Mojo : „To miała być tylko jedna zwrotka, solo gitarowe i koniec. Potem nieżyjący już Nick Griffths, inżynier z Britannia Row, na moją prośbę nagrał dzieci ze szkoły. Zrobił to znakomicie. Dopiero gdy usłyszałem 24-ścieżkową taśmę, którą wysłał, gdy pracowaliśmy w Producer's Workshop w Los Angeles, powiedziałem: „Wow, to teraz singiel”. Mów o dreszczach po kręgosłupie.
- Kiedy po raz pierwszy nagrali tę piosenkę, była to jedna zwrotka i jeden refren, trwające 1:20. Producent Bob Ezrin chciał dłużej, ale zespół odmówił. Kiedy ich nie było, Ezrin rozszerzył go, wstawiając dzieciaki jako drugą zwrotkę, dodając kilka przebić perkusyjnych i kopiując pierwszy refren do końca. Zagrał to dla Watersa, któremu spodobało się to, co usłyszał.
- „Another Brick In The Wall (część I)” to trzeci utwór na Ściana . Ta sekcja, która zawiera wiele motywów znalezionych w Części II, wyjaśnia, że ponieważ ojciec Pink odszedł i zginął podczas II wojny światowej, zbudował Mur, aby chronić go przed innymi ludźmi. W filmie widzisz go na placu zabaw z innymi dziećmi i ich ojcami, po czym jedno z dzieci wychodzi z ojcem, a Pink próbuje dotknąć jego ręki. Ojciec odpycha go dość agresywnie, po czym odchodzi.
To przechodzi płynnie do Ścieżki 4 „Najszczęśliwsze dni naszego życia”, która trwa 1:50. jest to sekcja zawierająca wiersze:
Kiedy dorośliśmy i poszliśmy do szkoły
Byli pewni nauczyciele, którzy:
Zrań dzieci tak, jak tylko mogą?
„Najszczęśliwsze dni naszego życia” wyjaśniają, że nauczyciele muszą przeżywać ciężkie chwile we własnych domach, smagane przez swoje „grube i psychopatyczne żony”, dlatego wyładowują swoje frustracje na uczniach.
Ta sekcja przechodzi w „Kolejną cegłę na ścianie (część II)”, która jest ścieżką 5. Stacje radiowe czasami odtwarzały wszystkie trzy utwory razem lub zaczynały od „Najszczęśliwszych dni naszego życia”.
Andres - Santa Rosa, Kalifornia - Aby nagrać album, zespół wymyślił koncepcję postaci „Pink”. Bob Ezrin napisał scenariusz i pracowali nad piosenkami wokół postaci. Opowieść została nakręcona do filmu Ściana , z Bobem Geldofem w roli „Różowego”. Wiele osób uważa, że aby cieszyć się filmem, trzeba być ukamienowanym.
- Na potrzeby występu na scenie przed zespołem wzniesiono gigantyczną ścianę za pomocą ukrytych podnośników hydraulicznych podczas gry. Po ukończeniu miał wymiary 160x35 stóp, a mniej więcej w połowie koncertu cegły zostały stopniowo rozwalone, aby odsłonić zespół.
- Waters śpiewał ołowiu. Kiedy opuścił Pink Floyd w 1985 roku i zespół koncertował bez niego, Gilmour zaśpiewał to.
- Rozmawianie z Top 2000 do gogo Roger Waters powiedział: „W połowie lat 70. dopiero kilka lat wcześniej zorientowałem się, że żyję swoim życiem, że właściwie się na coś nie przygotowywałem, że życie nie jest czymś, co się dzieje zacząć w pewnym momencie. To nagłe uświadomienie sobie, że zaczęło się dawno temu, po prostu nie zauważyłeś.
Naprawdę, najważniejszą rzeczą w tej piosence nie jest relacja z nauczycielem w szkole. To była pierwsza mała rzecz, którą napisałem, w której lirycznie wyraziłem ideę, że można zrobić lub zbudować ścianę z wielu różnych cegieł, które po dopasowaniu do siebie dają coś nieprzepuszczalnego, a więc to była tylko jedna z nich.
Kiedy wkraczasz w okres dojrzewania i zaczynasz się zadzierać, dobrze jest mieć w pobliżu dorosłego, który powie: „Poczekaj, porozmawiajmy o tym”, zamiast „być cicho”. - Wers „Nie potrzebujemy edukacji” jest gramatycznie niepoprawny. To podwójne przeczenie i naprawdę oznacza „Potrzebujemy edukacji”. Może to być komentarz do jakości szkół.
- Pierwotny pomysł na koncepcję rzeczywistej ściany, którą chcieli stworzyć, wziął się z problemu, który Roger Waters miał podczas ich koncertów. Kiedy zaczął myśleć o serialu, chciał odizolować się od publiczności, ponieważ nie mógł znieść krzyków i krzyków. „The Wall” był nie tylko symbolem i konceptem, ale sposobem na oddzielenie zespołu od publiczności.
Raul - Buenos Aires, Argentyna - Film z 1998 roku Wydział ma wersję tej piosenki zremiksowaną przez Class Of '99.
Riley – Elmhurst, Illinois - W Anglii został wydany w listopadzie 1979 roku i stał się ostatnim numerem 1 w Wielkiej Brytanii lat 70-tych.
Alan – Blackpool, Lancs, Anglia - 21 lipca 1990 roku Waters wystawił spektakl Ściana w Berlinie, aby uczcić zniszczenie Muru Berlińskiego.
- W 2004 roku Peter Rowan, szkocki muzyk, który prowadził firmę zajmującą się tantiemami, zaczął tropić dzieciaki, które śpiewały w refrenie, które miały wtedy po 30 lat. Zgodnie z prawem autorskim z 1996 r. byli uprawnieni do niewielkiej sumy pieniędzy za udział w nagraniu. Rowan nie był tak bardzo zainteresowany pieniędzmi, jak zebraniem chóru na spotkanie.
- 7 lipca 2007 roku Roger Waters wykonał to na Koncert Ziemi na żywo na Giants Stadium w New Jersey . Zorganizowano Live Earth, aby podnieść świadomość globalnego ocieplenia, a hasłem wydarzenia było „Save Our Self” (S.O.S.). Waters naśmiewał się z Pink Floyd i imprezy, puszczając nad głową gigantyczną nadmuchiwaną świnię, która była klasycznym rekwizytem scenicznym Pink Floyd, z wyjątkiem tego, że ten był ozdobiony słowami „Save Our Sausages”.
Bertrand - Paryż, Francja - Roger Waters wykonał szkockie głosy na torze. Powiedział Mojo magazyn grudzień 2009, „Mogę zrobić szalonego Szkota i sędziów Sądu Najwyższego”.
- Postać nauczyciela w tej piosence pojawia się ponownie na kolejnym albumie Pink Floyd, Ostatnie cięcie (1983), zwłaszcza w piosence 'The Hero's Return'. Opiera się na wielu mężczyznach, którzy wrócili z wojny i przystąpili do zawodu nauczyciela, ponieważ nie mieli innych możliwości.
- „Bully For You” to piosenka zespołu Tom Robinson Band. Lirycznym haczykiem w piosence jest powtarzająca się linijka: „Nie potrzebujemy irytacji”. Tom Robinson uważa, że Pink Floyd (z którym TRB dzieliło zarówno kierownictwo, jak i wytwórnię płytową) potraktowało to jako wpływ, kiedy pisali „Another Brick In The Wall”, a konkretnie wers: „Nie potrzebujemy żadnej edukacji”. TRB dwa został wydany w marcu 1979; Floyda Ściana nastąpił dziewięć miesięcy później. Tom Robinson mówi w Klasyczny rock , listopad 2015: „Nie ma wątpliwości, że „nie potrzebujemy irytacji” w powietrzu wokół Rogera Watersa. Umiejętności pisarskie Rogera były znacznie bardziej rozwinięte niż moje. Wykorzystał świetny pomysł, więc dla niego fair play.
Olli – Finlandia - W 2021 roku frontman Floyd, Roger Waters, odrzucił „ogromną, olbrzymi kwoty pieniędzy” od Facebooka za prawo do wykorzystania „Kolejnej cegły w murze (część II)” w kampanii reklamowej. Waters przez lata był bardzo głośnym zwolennikiem Juliana Assange, szefa Wikileaks, który został uwięziony w 2019 roku za szpiegostwo. Waters postrzegał aresztowanie Assange'a jako próbę uciszenia prawdziwego dziennikarstwa i stłumienia głosów sprzeciwu. Postrzega Facebooka i inne wielkie platformy technologiczne jako część tego wysiłku, aby uciszyć sprzeciw i „przejąć absolutnie wszystko”.
Waters nie przebierał w słowach, odmawiając przyjęcia pieniędzy, mówiąc: „A odpowiedź brzmi: K-ty. Nie ma mowy. Nazwał także właściciela Facebooka Marka Zuckerberga „jednym z najpotężniejszych idiotów na świecie” po zakwestionowaniu, w jaki sposób Zuckerberg stał się tak potężny po uruchomieniu FaceMash, który oceniał kobiety z Harvardu na podstawie ich wyglądu.
Waters nie ogłosił tego w mediach społecznościowych. Zrobił to w staromodny sposób: na konferencji prasowej.
