- Klasyk country nagrany przez ponad 100 artystów, „Release Me (and Let Me Love Again)” pochodzi z późnych lat 40. i ma zawiłą historię. Został napisany przez Eddiego Millera i dwóch członków jego zespołu: gitarzystów Bobby Gene Yount i Dub Williams. Miller stał na czele zespołu o nazwie Eddie Miller and his Oklahomans, który nagrał pierwszą wersję tej piosenki w 1949 lub 1950 roku.
Piosenka opowiada o facecie, który chce wyrwać się ze swojego obecnego związku, aby móc podążyć za innym. Według Yount, piosenka pojawiła się, gdy zaczęli rozmawiać o rozwodzie, a Miller zastanawiał się, czy istnieje jakiś rodzaj zwolnienia, który mógłby podpisać jeden z małżonków. Pracowali nad piosenką przed koncertem i wymyślili podstawową wersję w około godzinę.
Oryginalna wersja nie wzbudziła większego zainteresowania, ale zauważył ją wokalista country Jimmy Heap, który nagrał ją w 1953 roku. Ray Price i Kitty Wells również nagrali piosenkę, która wkrótce stała się standardem, z Willie Nelsonem, Dolly Parton i Loretta Lynn , Chet Atkins, Roger Miller i Elvis Presley wśród wielu aktów, które go nagrały. - Był to pierwszy singiel nagrany pod nazwą Engelbert Humperdinck i stał się największym hitem w jego karierze. Wcześniej nagrywał jako Gerry Dorsey. Wersja Humperdincka z 1967 roku jest najbardziej udanym coverem utworu.
- Na długo zanim gwiazdy popu stały się modne, aby kupować własne perfumy, Humperdinck przypisał swoje nazwisko do zapachu dla kobiet o nazwie „Release Me”, który był sprzedawany przez Home Shopping Channel w 1994 roku.
- Ten singiel sprzedał się w 1 365 000 egzemplarzy w Wielkiej Brytanii i uniemożliwił „Penny Lane/Strawberry Fields Forever” Beatlesów zdobycie pierwszego miejsca i zdobycie 18 kolejnych pierwszych miejsc w fantastycznej czwórce. Był numerem 1 w 9 krajach i największym hitem w Wielkiej Brytanii w 1967 roku.
- Ta piosenka jest rekordem najdłuższego pobytu na brytyjskich listach przebojów przez kolejne tygodnie w wieku 56 tygodni. Jest to jeden z zaledwie dwóch rekordów (drugi to „Stranger On The Shore” Ackera Bilka), który nieprzerwanie spędził ponad rok na liście singli. Piosenka nie stała się popularna przez 3 miesiące, dopóki Engelbert Humperdinck nie zastąpił w ostatniej chwili Dickie Valentine, który zachorował, w popularnym programie telewizyjnym Niedzielna noc w londyńskim Palladium , gdzie zaśpiewał tę piosenkę i obserwował, jak pnie się na listach przebojów.
- Według 1000 brytyjskich hitów nr 1 Jona Kutnera i Spencera Leigha pomysł na piosenkę przyszedł do baru w San Francisco, autora piosenek country Eddiego Millera. Podsłuchał, jak mąż i żona rozmawiają o swoich kłopotach małżeńskich. Żona powiedziała: „Gdybyś mnie wypuścił, nie mielibyśmy żadnych problemów i wszystko byłoby w porządku”.
- To była piosenka o powrocie Esther Phillips (wcześniej znana jako „Little Esther”) po tym, jak została ponownie odkryta przez Kenny'ego Rogersa w klubie w Houston. Jej wersja z 1962 roku znalazła się na szczycie list przebojów R&B i wylądowała na 8. miejscu list przebojów pop. Jej wersja została ponownie wydana w 1967 roku po tym, jak Humperdinck zdobył wraz z piosenką, tym razem na 93 miejscu w USA.
- Napisy na tym utworze są trudne do rozszyfrowania. Jedynym konsekwentnie pojawiającym się nazwiskiem jest Eddie Miller i chociaż Bobby Gene Yount i Dub Williams (wymienieni jako jego prawdziwe nazwisko, William Pebworth) pojawiają się we wczesnych wersjach, najwyraźniej sprzedali swoje prawa do piosenki Billowi McCallowi, który był właścicielem wytwórni, która Eddie Miller i jego Oklahomans nagrywali dla: 4 Star Records. McCall użył pseudonimu W.S. Stevenson, tak wiele późniejszych tłoczeń przypisuje piosenkę Miller/Stevenson.
- To Gordon Mills, menadżer Engelberta Humperdincka, odkrył tę melodię, gdy znalazł instrumentalną wersję „Release Me” brytyjskiego saksofonisty Franka Weira. Humperdinck, który nigdy nie słyszał tej piosenki, przypomniał sobie: Billboard czasopismo:
„Słyszałem melodię i pomyślałem, że to może być hit. Zapytałem, czy możemy znaleźć teksty. Kiedy usłyszeliśmy te słowa, było to dla mnie podwójne, bo brzmiały wspaniale. Potem sprowadziliśmy świetnego aranżera, Charlesa Blackwella.
