- Ta piosenka o byciu wypełnionym typowymi dla college'u uczuciami, takimi jak naiwność, idealizm, nostalgia, szczęście i smutek, była oryginalnie częścią debiutanckiego wydawnictwa MGMT, EP „Time to Pretend” z 2005 roku. Cantora Records, która wydała EP, została założona przez grupę studentów NYU specjalnie po to, by zaprezentować piosenki nowojorskiego zespołu.
- Ta piosenka zaczęła się jako żart. „Kiedyś myśleliśmy o tym, jak stworzyć najbardziej stereotypową popową piosenkę i to jest jedna z tych, które zrobiliśmy” – powiedział członek zespołu Andrew VanWyngaeden. Q czasopismo. – Możesz to zepsuć. Ta powtarzająca się progresja została użyta w gajillionie popowych piosenek.
- Członek MGMT Ben Goldwasser powiedział Niezależny 21 listopada 2008, że ta piosenka „była rezultatem tego, że mieliśmy 19 lat, w tym świecie fantasy, który jest trochę jak dzieciństwo, ponieważ nie ponosisz zbytniej odpowiedzialności”.
- To była pierwsza piosenka, którą Goldwasser i VanWyngaeden napisali razem po przybyciu na Wesleyan University. Przybyli tam w 2001 roku i ukończyli studia w 2005 roku.
- Student USC o nazwisku Jon Salmon zrobił wideo do tej piosenki jako projekt klasowy, który zamieścił w Internecie w styczniu 2008 roku. Osiągnął miliony wyświetleń, a kiedy MGMT nakręciło oficjalne wideo ze swoim reżyserem Rayem Tintori, zaprosili Salmona i dwóch aktorów, którzy pojawili się w jego fanowskim wideo, do występu w nim. Cała trójka dopełnia kosmiczny zespół grający w lesie z psem w pobliżu.
- MGMT zagroziło pozwaniem partii UMP prezydenta Francji Nicolasa Sarkozy'ego po tym, jak wykorzystała tę piosenkę na krajowym kongresie w styczniu 2009 roku bez pozwolenia, a także w filmach online. W obliczu groźby procesu sądowego, UMP zgodziła się wypłacić zespołowi rekompensatę finansową. MGMT ogłosiło ugodę na swojej stronie internetowej, mówiąc: „Nie chcieliśmy być „typowymi Amerykanami” i pozwać, pomimo niesamowitych korzyści finansowych i płaszczy z szynszyli i nawigatorów, jakie przyniesie, zamiast tego korzystamy z opłaty ugodowej przedstawionej przez UMP i przekazując ją do organizacji praw artystów”.
- VanWyngarden powiedział Mojo W maju 2010 roku Goldwasser „napisał muzykę do „Kids”, gdy miał 19 lat, pijany w swoim pokoju w akademiku. Potem napisałem tekst na moje 20 urodziny, w noc, kiedy mieliśmy go zagrać ludziom po raz pierwszy. Wiem, że są nieco inspirowane nostalgicznym tekstem Davida Byrne'a, ale to nie ma sensu”.
Dodał: „Pamiętam, że myślałem o muzykach jako o tym wielkim głosie i co oni z tym zrobią? Myślałem, że w pewnym momencie wszyscy zrozumieją, że wszyscy jesteśmy małymi dziećmi – ludźmi, którzy są źli i robią teraz ohydne rzeczy, jak George Bush czy ktokolwiek, kiedyś byli małymi, niewinnymi istotami. Coś takiego prostego. Cieszę się, że ludziom się to podoba. To chwytliwa piosenka. - Ten leniwy hymn został uznany przez dziennikarzy The za najlepszy utwór 2008 roku Nowy Musical Express .
- W filmie występuje 18-miesięczny maluch o imieniu Zachary, który wszędzie widzi potwory. Jego łatwo rozpraszającą się matkę gra awangardowa muzyk Joanna Newsom.
Wielu rodziców przeraziło się, widząc wyraźnie przygnębione dziecko. Sceny, w których przebywa ze stworzeniami, nie są generowane komputerowo, ale jego matka była w pobliżu przez cały czas. Wcześnie przyzwyczaił się do potworów, więc nie były tak przerażające.
