- Pierwotnie został nagrany w stylu bluesowym przez Big Mama Thornton w 1953 roku. Jej wersja była hitem R&B nr 1 i zdecydowanie jej największym sukcesem. Jak wielu muzyków bluesowych, nigdy nie zarabiała dużo pieniędzy, ale miała duży wpływ na wielu śpiewaków, którzy to robili. W 1968 roku Janis Joplin nagrała piosenkę Thornton zatytułowaną „Ball and Chain”, która pojawiła się na kilku składankach Joplin po jej śmierci w 1970 roku.
- Wersja tej piosenki Elvisa opiera się na tym, jak usłyszał ją wykonaną przez teksańską grupę Freddie Bell and The Bell Boys, która wydała piosenkę w wytwórni Teen w 1955. W kwietniu 1956 Elvis został zarezerwowany na dwa tygodnie w The New Frontier Hotel w Las Vegas. Pewnej nocy Elvis i jego zespół zwiedzili pas Vegas i wylądowali na Saharze, gdzie Freddie Bell i The Bell Boys występowali w salonie. Kiedy zagrali swoją komediową wersję „Hound Dog”, Elvis był pod wrażeniem i postanowił zrobić własną w podobnym duchu.
Elvis użył tych samych tekstów, które różniły się od oryginału Big Mama Thornton. W tym podejściu do piosenki Elvis udaje rozczarowanego swoim kochankiem i powtarza słowa: „No cóż, powiedzieli, że jesteś wysokiej klasy, ale to było tylko kłamstwo”. W oryginale Thorntona śpiewa dwa razy wers „Powiedziałeś mi, że jesteś wysokiej klasy, ale widzę przez to”. - Był to jeden z pierwszych wielkich hitów zespołu autorów piosenek Jerry'ego Leibera i Mike'a Stollera, którzy byli nastolatkami, kiedy go pisali. Opierając się na sukcesie „Hound Dog”, Leiber i Stoller zostali zatrudnieni do napisania wielu innych piosenek dla Elvisa, a także ścieżki dźwiękowej do jego filmu Jailhouse Rock (w tym słynna piosenka tytułowa).
Praca dla Elvisa była bardzo dobra dla Leibera i Stollera, ale nie podobało im się to, co robił w „Hound Dog”.
„Brzmiło to nerwowo” – powiedział Leiber Więcej autorów piosenek o pisaniu piosenek . — Nie zawierał tego rodzaju insynuacji, jak na płycie Big Mama.
Stoller dodał: „To coś, co naprawdę jest rodzajem imitacji, która nigdy nie wyszła dobrze”. - W rozmowie z 2001 roku z Backpages Rocka Leiber i Stoller wyjaśnili, że myśleli o sobie jako o czarnych i zawsze byli zaskoczeni, gdy przechodzili obok lustra. Następnie wyjaśnili, jak to jest pisać i nagrywać tę piosenkę z Big Mama Thornton. Jak mówi Leiber: „Właściwie napisaliśmy 'Hound Dog' w 90 procentach po drodze w samochodzie. Wybijałem rytm, który nazwaliśmy „taniec dolców” na dachu samochodu. Dotarliśmy do domu Johnny'ego Otisa i Mike podszedł do pianina... nawet nie zawracał sobie głowy siadaniem. W ustach miał papierosa, który palił mu lewe oko, i zaczął grać piosenkę. Zanieśliśmy piosenkę do Big Mama, a ona wyrwała mi kartkę z ręki i powiedziała: „Czy to mój wielki hit?”. A ja powiedziałem: „Mam nadzieję”.
Następną rzeczą, którą wiem, zaczyna nucić „Hound Dog”, tak jak Frank Sinatra śpiewał „In The Wee Small Hours of the Morning”. Patrzę na nią i trochę onieśmielają mnie blizny po brzytwie na jej twarzy, a ona waży około 280-320 funtów i powiedziałem: „To nie idzie w ten sposób”. Spojrzała na mnie, jakby spojrzenie mogło zabić, i powiedziała – i wtedy dowiedziałem się, że jestem biały – „Biały chłopcze, nie mów mi, jak mam śpiewać bluesa”. W końcu przez to przeszliśmy.
Johnny przyprowadził Mike'a z powrotem do pokoju i poprosił go, aby usiadł przy pianinie, co nie było łatwe, ponieważ Johnny miał pianistkę zbudowaną jak Arnold Schwarzenegger. W końcu zamienili się miejscami i wykonali piosenkę tak, jak miała brzmieć. I to był jeden z tych, w których powiedzieliśmy: „To jest hit”. I natychmiast pomyślałem: oboje to powiedzieliśmy, nałożymy na to klątwę! - Oryginalna wersja Big Mama Thornton była pierwszą piosenką, którą wyprodukowali Leiber i Stoller. Mike Stoller powiedział Mojo magazyn kwiecień 2009 co się stało: „Sesję miał prowadzić Johnny Otis. Odbyliśmy próby, a on grał na perkusji. Kiedy weszliśmy do studia (to był) jego stały perkusista. To się nie działo. Powiedziałem: „Johnny, musisz grać na perkusji, rób to, co robiłeś na próbie”. Powiedział więc: „Kto poprowadzi sesję”. Powiedziałem: „Zrobimy to”.
- Kiedy w głowie Jerry'ego Leibera pojawił się wiersz „Nie jesteś niczym prócz psa gończego”, uznał on „pies gończy” za frazę zastępczą. „Chciałem czegoś, co byłoby o wiele bardziej insynuacyjne” – powiedział Więcej autorów piosenek o pisaniu piosenek . „Chciałem czegoś, co było seksowny '
Jego partner Mike Stoller polubił to i przekonał go, by zostawił to bez zmian. - Został wydany jako singiel z „Don't Be Cruel”. Jest to jedyny singiel, który obie strony osiągnęły #1 w USA. Singiel był numerem 1 w Stanach Zjednoczonych przez 11 tygodni, rekord, który został pobity dopiero w 1992 roku przez 'End of the Road' Boyz II Men.
Jeśli chodzi o pozycje singla nr 1 na listach przebojów, Joel Whitburn, który pisze książki na ten temat, powiedział w biuletynie Forgotten Hits: „Jeśli chodzi o dwustronny hit Presleya „Hound Dog” / „Don't Be Cruel”, „Zawsze zestawiałem tę 45-tkę jako dwa trafienia #1. „Hound Dog” był pierwszym tytułem na listach przebojów i pierwszym, który znalazł się na liście pierwszego utworu. Na liście bestsellerów Billboardu „Bestsellery w sklepach” znalazła się piosenka nr 1 w dniu 18.08.56 jako „Hound Dog/Don't Be Cruel”. Zostało to również pokazane, kiedy po raz pierwszy znalazł się na szczycie listy „Najczęściej granych w szafach grających” w dniu 1 września 56 roku. Nie ma absolutnie żadnych wątpliwości, że początkowa sprzedaż i szum wokół tej płyty dotyczył „Hound Dog”. To był hit nr 1 zaraz po wyjęciu z pudełka. Kiedy na antenie pojawił się „Don't Be Cruel”, oba tytuły znalazły się na pierwszym miejscu, a „Don't Be Cruel” faktycznie pokazał się przez kilka tygodni jako główna piosenka. Znowu, zawsze zestawiałem te dwa tytuły jako dwie piosenki #1. W żaden sposób nie można uznać tego 4-krotnego platynowego rekordu za jeden z hitów. Podobnie jak RIAA, która przyznaje złote i platynowe rekordy sprzedaży. Pokazują „Hound Dog” / „Don't Be Cruel” jako oba tytuły platynowe. - W 1958 roku singiel „Hound Dog/Don't Be Cruel” stał się dopiero trzecią płytą, która sprzedała się w ponad 3 milionach egzemplarzy, po utworze Binga Crosby'ego. białe święta ' i 'Rudolph czerwononosy renifer Gene'a Autry'ego.'
Bertrand - Paryż, Francja - Po napisaniu tej piosenki z Jerrym Leiberem Mike Stoller ożenił się i wyjechał w podróż do Europy. Wracał włoskim liniowcem oceanicznym Andrea Doria w 1956 roku, kiedy został staranowany przez inny statek we mgle w pobliżu Nantucket Sound i ostatecznie zatonął. Stoller i jego nowa żona opuścili statek w łodzi ratunkowej i zostali uratowani. Około 50 z 1500 osób na pokładzie zginęło. Kiedy Stoller przybył do doku w Nowym Jorku, Leiber powitał go wiadomością, że mieli swój pierwszy duży hit z „Hound Dog” nowego przybysza o imieniu Elvis Presley.
W wywiadzie dla Rock's Backpages Stoller opowiada: „Założył, że jestem przemoczony, jeśli żyję. Ale powiedział: „Mamy przebój „Hound Dog”. A ja powiedziałem: „Nagranie Big Mama?”. A on powiedział: „Nie. Jakiś biały facet o imieniu Elvis Presley. Usłyszałem płytę i byłem rozczarowany. Brzmiało to po prostu strasznie nerwowo, zbyt szybko, zbyt biało. Ale wiecie, po sprzedaniu siedmiu czy ośmiu milionów płyt zaczął brzmieć lepiej. Powinienem też powiedzieć, że inne rzeczy, które robiliśmy z Elvisem, bardzo mi się podobały. - Gitarzysta Presleya, Scotty Moore, grał na wyposażonym w P-90 Gibsonie L-5 podłączonym do wzmacniacza Ray Butts. W piosence znajdują się dwie gitarowe solówki, a na początku drugiej Moore wykonał dźwięki, których gitarzyści nie są w stanie odtworzyć od tamtej pory. Moore twierdził, że nawet nie wiedział, jak to zrobił, co czyni go jedną z największych tajemnic gitarowych w rocku.
- Elvis i jego zespół nagrali tę piosenkę i „Don't Be Cruel” 2 lipca 1956 roku. To była wyczerpująca sesja, w której Elvis pracował nad sobą i zespołem nad coraz bardziej skoncentrowanymi 31 ujęciami. Sesje odbyły się w studiach RCA w Nowym Jorku.
- Elvis wykonał tę piosenkę dwa razy w krajowej telewizji, zanim ją nagrał. Odbyło się pierwsze przedstawienie Pokaz Miltona Berle , 5 czerwca 1956, kiedy to Elvis dowiedział się, że podbijanie piosenki tak bardzo, jak to możliwe, wywoła ogromną reakcję. Kolejny występ był o wiele bardziej stabilny Pokaz Steve'a Allena 1 lipca, dzień przed nagraniem piosenki. W tym występie Elvis zaśpiewał Basset Hound. Nie pozwolono mu tańczyć w programie, ponieważ Allen prowadził program przyjazny rodzinie, a miednica Elvisa nie była uważana za przyjazną rodzinie.
- Kiedy to zostało ponownie wydane w Wielkiej Brytanii w 1978 roku, znalazło się na 24. miejscu.
- W brytyjskim programie Śpiewnik Leiber i Stoller zostali zapytani, co sądzą o wersji Elvisa, kiedy po raz pierwszy ją usłyszeli. Stoller powiedział: „Myślałem, że to nerwowe i zbyt szybkie, a niektóre z nich zmienili słowa, ponieważ oczywiście oryginalny tekst był piosenką kobiecą. Nie sądzę, żeby poprawili się na tekstach Jerry'ego.
Leiber: „Och, myślałem, że to zrujnowało piosenkę. To była piosenka, która miała związek z zatartym romansem. W efekcie mówiła: „Wynoś się z mojego domu”. A „nie złapałeś królika i nie jesteś moim przyjacielem” to szaleństwo. To nic dla mnie nie znaczy.
Stoller: „Zgadzam się z tobą i zawsze to robiłem. Z wyjątkiem tego, że po tym, jak płyta Elvisa sprzedała się około 7 lub 8 milionów na pierwszym wydawnictwie, zacząłem dostrzegać w tym pewną zasługę. (śmiać się)'
Zapytany, jakie były niektóre z oryginalnych tekstów, Leiber powiedział: „Jesteś tylko psem gończym, przestań węszyć” wokół moich drzwi. Jesteś tylko psem gończym, przestań węszyć wokół moich drzwi. Możesz machać ogonem, nie będę cię więcej karmić. Powiedziałeś mi, że jesteś wysokiej klasy, ale ja to widzę. - Szczególnie w późniejszych latach Elvis nie lubił występować na tym koncercie. Na wielu swoich koncertach spieszył się z piosenką lub zrobił bardzo krótką wersję. Dobrym przykładem jest jego koncert „Aloha from Hawaii” z 1973 roku.
Ed - Buffalo, Nowy Jork - Zostało to wprowadzone do Grammy Hall of Fame w 1988 roku.
- Pojawiło się to na popularnej ścieżce dźwiękowej do filmu z 1994 roku Forrest Gump . W filmie sławny Elvis przebywa w pensjonacie Gump i śpiewa melodię dla młodego Forresta, którego szczudłate ruchy taneczne inspirują piosenkarza do słynnych pchnięć biodrami.
