Gdybym miał młotek od tkaczy

Historyk muzyki ludowej Gary Theroux wyjaśnia pochodzenie tej pieśni:

Pete Seeger i Lee Hays byli członkami założycielami People's Songs, wydawnictwa muzycznego, które specjalizowało się w melodiach wspierających różne lewicowe sprawy – w tym komunizm sierpa i młota. Na pierwszym spotkaniu zarządu Seeger i Hayes powstrzymali nudę, podając w tę iz powrotem kartkę papieru, współpracując nad tekstem, który stał się „Gdybym miał młotek”. Tamtego Święta Pracy, na pokazie promowanym w komunistycznej gazecie, Seeger zadebiutował piosenką na koncercie (jego współpracownikiem był Paul Robeson). Będąc pod wrażeniem reakcji publiczności, Seeger i Hays nagrali „If I Had A Hammer” ze swoją nową grupą, The Weavers, jako ich pierwsze wydawnictwo w małej wytwórni Charter Records. (Kwartet dopełnili Ronnie Gilbert i Fred Hellermen). „To był przedmiot kolekcjonerski” – powiedział Hayes. „Nikt tego nie kupił poza kolekcjonerami”.

W 1952 roku tekst został nieco zmieniony przez innego radykalnego działacza Libby Frank, który nalegał na śpiewanie „moi bracia i moje siostry” zamiast tego, co napisali Seeger i Hayes: „wszyscy moi bracia”. Hayes sprzeciwił się („To też nie spływa z języka. Co powiesz na „całe moje rodzeństwo?”), ale w końcu się zgodził. Dekadę później sama melodia została przepisana przez Peter, Paul & Mary. Większość ludzi obecnie śpiewa ją tak, jak słyszeli ją na płycie PPM, przyznał Seeger. Ta wersja Peter, Paul & Mary osiągnęła 10 miejsce w październiku 1962 roku.

Interpretacja z latynoskim zabarwieniem, nagrana na żywo w klubie nocnym PJs w Hollywood, stała się jeszcze większym hitem (#3) Trini Lopez we wrześniu następnego roku. (Po raz pierwszy pojawił się w biuletynie Forgotten Hits).

W wywiadzie z Paulem Zollo w 1988 roku Pete Seeger powiedział: „Sposób, w jaki teraz to śpiewam, to co często robię to żartuję z publicznością. Mary przepisała go na pół tuzina innych sposobów i wszystkie współgrają ze sobą. Mówię: „To dobry morał dla świata”. Właściwie jestem przekonany, że muzycy mają do odegrania ważniejszą rolę w budowaniu świata, niż zwykle się im przypisuje. Ponieważ muzycy mogą uczyć polityków: nie każdy musi śpiewać melodię. (Z książki Zollo Autorzy piosenek o pisaniu piosenek .)

„Młot” w tej piosence jest metaforą władzy i wezwaniem do użycia tej mocy do promowania miłości i walki z niesprawiedliwością. To piosenka, która przetrwała zmieniające się czasy, ponieważ przesłanie jest niezmienne. „Ruch praw obywatelskich przyjął „Gdybym miał młotek” jako rodzaj hymnu, ale ta piosenka była również śpiewana w dużej mierze w ramach ruchów oddolnych, takich jak ruch pokojowy i ruch ekologiczny” Piotr Yarrow Piotra, Pawła i Marii powiedział w Wykonywanie piosenek . „To pieśń inicjacji, a piosenki, które dają poczucie elastyczności, dzięki czemu mogą odnosić się do świata, który ewoluuje, również pozostaną z nami”.

Dzięki populistycznym, prozwiązkowym piosenkom Seeger dostał trochę atramentu w gazecie o nazwie Dzienny pracownik , który był rozprowadzany po całym Nowym Jorku. Gazeta została opublikowana przez organizację o nazwie Partia Komunistyczna USA, która stała się oczywistym celem dla Komisji Działalności Nieamerykańskiej Izby Reprezentantów, która była komisją Kongresu poświęconą czystce komunizmu w kraju.

Seeger został wezwany do złożenia zeznań przed komisją 18 sierpnia 1955 r. i ta piosenka stała się tematem przesłuchania. Główny radca prawny, Frank Tavenner, sporządził kopię Daily Worker z 1 czerwca 1949 roku, która brzmiała:

Pierwsze wykonanie nowej piosenki „Gdybym miał młotek”, na temat procesu przywódców komunistycznych na Foley Square, zostanie wygłoszone podczas uroczystej kolacji dla 12 w piątek wieczorem w St. Nicholas Arena. Wśród chętnych do śpiewania będą Pete Seeger i Lee Hays.

Tavenner zapytał Seegera o występ, na co Seeger odpowiedział: „Nie jestem zainteresowany kontynuowaniem pytań o to, gdzie śpiewałem jakieś piosenki”.

Seeger został następnie zapytany, czy bawił się na komunistycznych przyjęciach, po czym udzielił tej słynnej odpowiedzi:

Śpiewałam dla Amerykanów wszystkich poglądów politycznych i jestem dumna, że nigdy nie odmawiam śpiewania publiczności, bez względu na religię, kolor skóry czy sytuację życiową. Śpiewałem w dżungli hobo, śpiewałem dla Rockefellerów i jestem dumny, że nigdy nie odmówiłem śpiewania dla nikogo.

Poproszony o bezpośrednią odpowiedź na pytanie Seeger dodał:

Jestem dumny, że śpiewałem dla Amerykanów wszystkich przekonań politycznych i nigdy nie odmówiłem śpiewania dla nikogo, ponieważ nie zgadzałem się z ich poglądami politycznymi i jestem dumny z tego, że moje piosenki wydają się przecinać i znajdować być może jednoczący rzecz, podstawowe człowieczeństwo i dlatego bardzo chciałbym móc opowiedzieć o tych piosenkach, ponieważ czuję, że bardziej się ze mną zgadzasz, sir. Znam wiele pięknych piosenek z twojego rodzinnego hrabstwa, Carbon i Monroe, i jeździłem tam autostopem i mieszkałem w domach górników.

Seeger został skazany na rok więzienia za pogardę, ale nigdy nie odsiedział tego wyroku, ponieważ werdykt został uchylony w 1962 roku. W wyniku wyroku Seeger nie był mile widziany w telewizji dopiero po latach od zmiany. ABC, NBC i CBS były zobowiązane do udziału w kongresie, aby uzyskać licencje na nadawanie, więc w ich najlepszym interesie było utrzymanie Seegera z dala od anteny.
Okładka tej piosenki autorstwa Petera, Paula i Mary (podtytuł „The Hammer Song”) była ich pierwszym wielkim hitem. Został wydany na ich debiutanckim albumie w 1962 roku i był ich drugim singlem, po „Lemon Tree”, który w czerwcu 1962 zajął 35. miejsce w USA. rok, a trio szybko stało się jednym z najbardziej znanych zespołów muzyki ludowej epoki. Ich następny singiel stał się ich charakterystyczną piosenką: „ Puff Magiczny Smok ”.

W książce Richa Podolskiego Don Kirshner: Człowiek ze złotym uchem , Rich opowiada, jak jego ojciec kupował płyty dla sieci sklepów w Filadelfii i przynosił do domu stosy płyt 45 obr./min, aby jego syn mógł szukać dobrych kandydatów. Rich uważał to za zabawną grę o nazwie „znajdź hit”. Ta piosenka była jego pierwszym wyborem ze stosu płyt, które opisuje jako „jedna bomba za drugą”.
Ta piosenka jest uważana za klasyczny hymn protestu, ale nie wszyscy jej śpiewacy doceniają ją. Kiedy Michelle Obama poprosiła o to podczas występu Joan Baez podczas muzycznego święta praw obywatelskich w 2010 roku w Białym Domu, Baez odmówiła, ponieważ uważa piosenkę za dość irytującą. „Gdybym miała młotek – uderzyłabym się w głowę” – powiedziała.