- Cole Porter napisał ten klasyczny popowy standard w 1936 roku i zadebiutował, gdy aktorka Virginia Bruce zaśpiewała go w musicalu MGM Urodzony by tańczyć , z udziałem Eleanor Powell i Jamesa Stewarta z tego samego roku. Piosenka była nominowana do Oscara za najlepszą oryginalną piosenkę, ale przegrała z „The Way You Look Tonight” z filmu Astaire/Rogers Czas huśtania .
- Jeśli ktoś jest „pod twoją skórą”, oznacza to, że jesteś raczej zirytowany tą osobą. Ta piosenka przekręca znaczenie tego idiomu, gdy dama weszła pod skórę Sinatry, ale w sposób, który sprawia, że za nią szaleje.
- Frank Sinatra zaczął wykonywać tę piosenkę w swoim cotygodniowym audycji radiowej w 1946 roku, ale dodał swój charakterystyczny zachwyt, gdy nagrał aranżację big-bandową Nelsona Riddle'a na album Piosenki dla swingujących miłośników dziesięć lat później.
- Sinatra ponownie nagrał to na album swoich ulubionych numerów z 1963 roku, Sinatra Sinatry . Solo na puzonie, pierwotnie grane przez Milta Bernharta w wersji z 56 roku, wykonał Dick Nash. Nagrał go ponownie w 1993 roku z frontmanem U2 Bono na album Duety . W tej wersji pojawił się film, w którym Sinatra i Bono pojawiają się razem... krótko. Film wyreżyserowany przez Kevina Godleya został nakręcony w tawernie, ale kiedy mieli problemy techniczne, które opóźniły kręcenie, Sinatra wyszedł jak burza. Godley zakończył składanie wideo z istniejącego materiału Sinatry i ujęć Bono śpiewającego swoją rolę na monitorze.
- Stało się to stałym elementem setlisty Sinatry i można je usłyszeć na jego albumie koncertowym z 1966 roku, Sinatra na piaskach , gdzie wspiera go orkiestra hrabiego Basiego.
- Chociaż była to jedna z najbardziej charakterystycznych piosenek Sinatry, z pewnością nie był jedynym, który ją nagrał. Wśród wielu innych wykonali ją Peggy Lee, Ella Fitzgerald, Eartha Kitt, Sammy Davis Jr., Carly Simon, Michael Buble, Michael Bolton i Deana Martin. W 1966 roku The Four Seasons znalazło się w pierwszej dziesiątce dzięki piosence, a hip-hopowa wersja Neneh Cherry przyniosła jej 25 miejsce na brytyjskiej liście przebojów.
- Inżynier dźwięku John Palladino pamięta sesje dla Piosenki dla swingujących miłośników jako szczególnie trudne ze względu na niezręczną konfigurację Capitol's Studio A – mały obszar, który stał się jeszcze mniejszy, gdy był wypełniony muzykami – oraz wymagania Sinatry dotyczące perfekcji. Puzonista Milt Berhart nauczył się tego aż za dobrze w tej piosence, kiedy grał z pełną siłą, ujęcie za ujęciem, nigdy nie trafiając do celu.
„To była paskudna sztuczka z Miltem” – powiedział Palladino Dźwięk na dźwięku . „Wchodził tam wcześnie i ćwiczył, a potem musiał grać na pełnych obrotach. Moglibyśmy powiedzieć Frankowi: „Dlaczego nie przetniemy jednego lub dwóch z solo Milta?”, ale nigdy mi to nie przyszło do głowy. Poza tym Frank naprawdę nie lubił montażu. Był bardzo wybredny, jeśli chodzi o rejestrowanie całych ujęć, więc bardzo mało edytowałem jego nagrań”. - Sinatra trzymał się tego samego standardu perfekcjonizmu, co jego muzycy. Palladino pamięta, jak przez 22 ujęcia biegł przez tę piosenkę z muzykami.
„Niektóre z tych ujęć mogły być falstartami, w których przebrnęli przez kilka notatek, a potem zatrzymali się” – powiedział. — Wątpię, czy było więcej niż cztery czy pięć pełnych ujęć. Frank dość dobrze znał swój głos, a kiedy nie śpiewał dobrze, wychodził z sesji. Muszę mu to przyznać. Właściwie wcale nie krytykuję Franka. Jego krytyka gry muzyków była naprawdę bezprecedensowa, ponieważ ograniczała się do tego, co robił. Wiedział, co robi, i wiedział, czego oczekuje od zespołu. - Sinatra zaśpiewał balladową wersję tej piosenki, aby uhonorować zmarłego Cole'a Portera podczas dwugodzinnego hołdu na Uniwersytecie Kalifornijskim 12 lutego 1967 roku.
- Chad L. Coleman zaśpiewał to w serialu Żywe Trupy w odcinku „Zainfekowany” z 2013 roku.
- W wywiadzie dla Songfacts z 2014 roku Frankie Valli powiedział nam, że Cztery pory roku zainspirowały nas do nagrania tego po obejrzeniu Sinatry wykonującego piosenkę w telewizji. Ale nie chcieli kopiować stylu śpiewaka. „Udało nam się sprawić, żeby to brzmiało jak my, a wszystko to wiązało się z układem harmonii. Prawie we wszystkim, co robiliśmy, stosowaliśmy podstawowy rodzaj harmonii – harmonię, która miała wiele podtekstów kościelnych, z domieszką czasami nowoczesności”.
