Dream On przez Aerosmith

Był to pierwszy wydany singiel Aerosmith. Ich menedżer kazał im dzielić dom i skoncentrować się na pisaniu piosenek na swój pierwszy album. Steven Tyler pracował nad piosenką z przerwami przez około sześć lat, pisząc ją w kawałkach. Udało mu się go ukończyć z pomocą reszty zespołu.

Przełom nastąpił, gdy Tyler kupił klawiaturę RMI za pieniądze, które znalazł w walizce poza miejscem pobytu zespołu. „Incydent z walizką” stał się częścią wiedzy Aerosmith, ponieważ Tyler nie powiedział swoim kolegom z zespołu, że wziął pieniądze, a kiedy gangsterzy przyszli ich szukać, nadal grał głupiego.

Ojciec Tylera był klasycznie wykształconym muzykiem, a kiedy Steven miał 3 lata, leżał pod fortepianem i słuchał gry swojego taty. W swojej książce Czy hałas w mojej głowie Ci przeszkadza? Tyler pisze: „Tam właśnie dostałem akord „Dream On”.

Odnosząc się do znaczenia tej piosenki, Tyler wyjaśnił: „Chodzi o głód, by być kimś: śnij, aż spełnią się twoje marzenia”. Dodał: „Ta piosenka podsumowuje to, z czym się znosisz, kiedy jesteś w nowym zespole. Większość krytyków odrzuciła nasz pierwszy album i powiedziała, że zdzieramy Stonesów. To dobry barometr mojej złości na prasę, którą wciąż mam. „Dream On” pojawił się, kiedy grałem na pianinie, gdy miałem około 17 lub 18 lat i nie wiedziałem nic o pisaniu piosenki. Właśnie ten mały sonet zacząłem grać pewnego dnia. Nigdy nie sądziłem, że stanie się to prawdziwą piosenką.

To była piosenka, która uratowała Aerosmith przed wyrzuceniem przez ich wytwórnię. Aerosmith był pierwszym albumem zespołu i kiepsko się sprzedawał, głównie dlatego, że ich wytwórnia płytowa go nie promowała - Columbia Records koncentrowała się na pierwszym albumie Bruce'a Springsteena (wydanym zaledwie tydzień wcześniej). Aerosmith było zagrożone porzuceniem, ale ich management przekonał Columbię do wydania „Dream On” jako singla, co zapowiadało się obiecująco, osiągając 59 miejsce w USA. Ta wersja singla była inną, bardziej przyjazną dla radia edycją niż wersja albumowa piosenki i dobrze sobie radziła w rejonie Bostonu, zwłaszcza w potężnej stacji AM WRKO. Columbia zatrzymała zespół i stali się jednym z ich największych zespołów.
Gitarzysta Aerosmith, Joe Perry, nie lubił tej piosenki. Wyjaśnił, że Klasyczny rock w 2002 roku: „W tamtych czasach robiłeś wrażenie grając na żywo. A dla mnie rock 'n' roll to energia i przedstawienie. To były rzeczy, które przyciągnęły mnie do rock'n'rolla, ale „Dream On” był balladą. Dopiero później doceniłem jej muzykalność, ale wiedziałem, że to świetna piosenka, więc umieściliśmy ją w naszym secie. Wiedzieliśmy też, że jeśli grasz prostego rock'n'rolla, to nie grasz w radiu, a jeśli chciałeś przeboju z pierwszej czterdziestki, to ballada była najlepszym wyjściem. Nie wiem, czy naprawdę graliśmy to dużo na żywo, w tamtych czasach, jeśli miałeś tylko pół godziny na zaznaczenie swojej pozycji, nie grałeś wolnych piosenek. Więc dopiero po tym, jak stał się singlem, zaczęliśmy go naprawdę grać.

Tyler grał na pianinie w tej piosence. Stanowiło to przerywnik na koncertach, gdzie mógł siedzieć za fortepianem zamiast biegać po scenie.
Ta piosenka nie była natychmiastowym hitem, ale trafiła na listy przebojów trzy lata później po tym, jak zespół osiągnął wielki sukces. W grudniu 1975 roku, gdy ich singiel „You See Me Crying” nie trafił na listy przebojów, manager Aerosmith, David Krebs, przekonał Columbia Records do ponownego wydania „Dream On” i znalazł się na szóstym miejscu. Album został wznowiony w 1987 i 1993 roku, po ich albumach Stałe wakacje oraz Weź się w garść wystawił je na nową publiczność, która nie słyszała ich wczesnej pracy.
W wywiadzie Bruce'a Pollocka ze Stevenem Tylerem mówił o wprowadzeniu piosenki do zespołu io tym, co się stało, gdy stała się czymś więcej niż tylko utworem na fortepian. Powiedział Tyler: „Nigdy przez milion lat nie myślałem, że zabiorę to na gitarę. Kiedy transponowałem to na gitarę, Joe grał prawymi palcami, a Brad grał lewą ręką na gitarze. Siedząc tam, pracując na gitarze i pianinie, poczułem się trochę melodramatycznie. Piosenka była tak dobra, że zaszła mi łza w oku”.
Była żona Tylera, aktorka Cyrinda Foxe, napisała w 1996 roku książkę pod tytułem Marzyć o gdzie wyrzuciła Tylera za płacenie alimentów i inne wykroczenia. Kiedy książka wyszła, Tyler nie był zadowolony z Foxe'a, ale zaprzyjaźnili się ponownie, gdy Cyrinda dowiedziała się, że ma raka mózgu. Tyler płacił jej rachunki medyczne aż do jej śmierci w 2002 roku.
Eminem wykorzystał to jako podstawę do swojej piosenki „Sing For The Moment” z 2002 roku. Wokal Tylera został samplowany, a Perry grał na gitarze w utworze Eminema.
Zespół użył Mellotron, który był kombinacją klawiatury/samplingu, aby nagrać tę piosenkę. Steven Tyler opowiada w książce Idź tą drogą : „Umieściłem sekcję smyczkową na „Dream On”, siedząc w tym Mellotron, podczas gdy mój przyjaciel ciągle układał linie kryształowego THC, które wciągałem podczas grania”.
Ronnie James Dio zaśpiewał to na albumie Aerosmith Tribute: To nie ta sama stara pieśń i taniec (wydany 7 września 1999). Yngwie Johann Malmsteen zagrał partię gitary - To jest to, czego można się spodziewać, milion nut na minutę.
Dino - Bandung, Indonezja
Buick wykorzystał tę piosenkę w reklamach telewizyjnych w 2005 roku, aby zareklamować swój model Lacrosse.
Bertrand - Paryż, Francja
Michael Angelo Batio wykonał instrumentalną wersję tej piosenki na swoim solowym albumie z 2005 roku, Ręce bez cieni .
Joe - Raleigh, Karolina Północna
Okładka firmy Radość obsada zajęła 26 miejsce na liście Hot 100 w 2010 roku. W ich wersji występuje aktor/piosenkarz Neil Patrick Harris, który grał rolę Bryana Ryana w filmie Marzyć o odcinek serialu.
Steven Tyler mówi, że to jedyna piosenka na pierwszym albumie zespołu, w której użył swojego „prawdziwego” głosu. Był niepewny tego, jak jego głos brzmi na taśmie, więc w przypadku innych piosenek starał się śpiewać nieco niżej i brzmieć bardziej jak czarni artyści, tacy jak James Brown.
Odtwarza to napisy końcowe filmu z 2004 roku Cud , o reprezentacji USA w hokeju na lodzie w 1980 roku. W napisach wyjaśniają, co stało się z każdym członkiem zespołu, odkąd zdobyli złoty medal.
Aerosmith po raz pierwszy wykonał tę piosenkę w Shaboo Inn w Willimantic w stanie Connecticut w listopadzie 1971 roku. Za występ zapłacono im 175 dolarów i butelkę ginu, a jak opowiada Steven Tyler, on i Joe Perry zostali tej nocy w Inn. Po koncercie zabrali kilka dziewczyn i spali w tym samym łóżku, co spowodowało paskudny przypadek krabów dla Stevena i Joe.
W 2015 roku pojawiło się to w reklamie Adobe Photoshop z okazji 25-lecia oprogramowania do edycji obrazu. Obrazy z filmów Awatara , Hobbit: Bitwa Pięciu Armii , Zaginiona dziewczyna oraz Jak wytresować smoka 2 zostały włączone do spotu.
Ta piosenka pojawiła się w reklamie Skittles z 2016 roku, która została wyemitowana po raz pierwszy podczas Super Bowl. W spocie gra instrumentalna część tej piosenki, a Steven Tyler mówi: „Zróbmy to. Mam umysły do zakręcenia i doliny do wypaczenia. Jego „portret Skittlesa” – kolaż cukierków, który wygląda jak jego twarz – zostaje odsłonięty i jest odpychany. — To jest od E do Z, obrzydliwe.

„Jeszcze nie słyszałeś, jak śpiewam” – odpowiada grafika, po czym zaśpiewam część refrenu. Tyler uczy go, by śpiewał wyżej, i to się robi, w końcu rozbijając się, gdy osiąga szczyt swojego zakresu.
Walmart wykorzystał tę piosenkę w reklamie z 2016 roku, która zadebiutowała podczas ceremonii otwarcia Letnich Igrzysk Olimpijskich w Rio. Spot pokazuje ludzi wstających do pracy, ponieważ firma zaznacza, że są zaangażowani w amerykańskie posady.
Zostało to wykorzystane w 2018 roku reklama Kia Stinger który został wyemitowany podczas Super Bowl pomiędzy New England Patriots i Philadelphia Eagles. W tym miejscu Steven Tyler włącza wsteczny bieg, okrąża tor wyścigowy i wyłania się jako jego młodsze ja.