- W wywiadzie z 2002 roku dla National Public Radio (NPR) Michelle Phillips wyjaśniła, jak powstała ta piosenka. Był rok 1963, a ona niedawno wyszła za mąż za Johna Phillipsa. Mieszkali w Nowym Jorku, który miał wyjątkowo mroźną zimę, przynajmniej jak na standardy Michelle, która pochodziła ze słonecznej Kalifornii. John chodził nocami po mieszkaniu, ćwicząc melodie, a pewnego ranka przyniósł Michelle pierwszą zwrotkę piosenki. Była to piosenka o tęsknocie za byciem w innym miejscu, zainspirowana tęsknotą Michelle za domem.
Michelle lubiła odwiedzać kościoły, a kilka dni wcześniej ona i John odwiedzili katedrę św. Patryka, która zainspirowała drugi werset („Zatrzymani w kościele…”). John nienawidził tego wersetu, ponieważ został odrzucony do kościołów przez nieprzyjemne wspomnienia ze szkoły parafialnej, ale nie mógł wymyślić nic lepszego, więc zostawił go. - To rzadka popowa piosenka zawierająca solo na flecie. Jeszcze bardziej zaskakujące jest to, że jest to flet altowy, który jest większy niż zwykły flet i gra w niższym rejestrze. Na sesję sprowadzono jazzmana o imieniu Bud Shank, aby go zagrał. Shank, który również grał na saksofonie, miał niewielki przebój w swojej wersji The Beatles „Michelle” w 1966 roku. Zmarł w 2009 roku w wieku 82 lat.
Doug Thompson opowiada tę historię: Denny Doherty powiedział mi kiedyś, że kiedy nagrywali tę piosenkę, chcieli solówki, ale nie chcieli zwykłej solówki gitarowej. John Phillips wyszedł do holu hollywoodzkiego studia nagraniowego, w którym byli, a Bud Shank też tam był. John złapał go i zaprowadził do studia. Shank wysłuchał dziury, którą miał wypełnić, i przybił ją za pierwszym razem. - Kiedy grupa dopiero zaczynała działalność w 1965 roku, ich przyjaciel Barry McGuire pomógł im zdobyć kontrakt ze swoją wytwórnią płytową Dunhill Records. McGuire nagrał pierwszą wersję piosenki z The Mamas & the Papas jako zespołem wspierającym i solówką na harmonijce zamiast fletu. Miał być wykorzystany jako kolejny singiel po jego przeboju „Eve Of Destruction”. Następnie The Mamas & The Papas postanowili nagrać go we własnym zakresie, z prowadzeniem Denny Doherty (drugi Papa) i kilkoma zmianami akordów, które wymyślił po konsultacji z gitarzystą sesyjnym, P.F. Sloan, który kazał mu posłuchać ' Walk - Don't Run ' The Ventures. Wyniki były imponujące, a Dunhill Records zgodziło się wykorzystać go jako swój pierwszy singiel, trzymając się wersji McGuire'a, aby nie było konkurencji ze strony uznanego artysty.
Pierwszym singlem grupy był „Go Where You Wanna Go”, który nigdzie nie „odszedł” i skupił się na „California Dreamin”, co pozwoliło The 5th Dimension na zdobycie pierwszego miejsca na liście z tą piosenką kilka miesięcy później . Kiedy „California Dreamin” się przyjęło, słuchacze chcieli usłyszeć więcej z The Mamas & the Papas, więc stacje radiowe zaczęły odtwarzać „Poniedziałek, poniedziałek” z albumu. Kiedy ta piosenka została wydana jako singiel, szybko znalazła się na pierwszym miejscu w Ameryce.
Grupa miała serię hitów do 1968 roku, kiedy to się rozstali. Od czasu do czasu spotykali się aż do 1974 roku, kiedy Mama Cass Elliot zmarła na potężny atak serca z powodu złego stanu zdrowia i nawyków żywieniowych. - The Mamas & The Papas nagrali tę piosenkę w Los Angeles w United Western Recorders, w tym samym studiu, w którym The Beach Boys nagrali ich Dźwięki zwierząt album. Muzykami na sesji, która odbyła się 4 listopada 1965 r., byli jedni z wielkich muzyków sesyjnych tamtej epoki: Hal Blaine (perkusja), Larry Knechtel (klawisze), Joe Osborn (bas) i P.F. Sloan (gitara). John Phillips również grał na gitarze w utworze - to on na 12 strunach podczas intro. Inżynierem na torze był Bones Howe.
Ta sesja była pierwszą, w której Blaine, Knechtel i Osborn grali razem. - W naszym wywiadzie z P.F. Sloan mówił o nagraniu tego utworu: Sesja „California Dreamin” była magiczna. John [Phillips] był bardzo zdenerwowany. Nikt szczególnie nie lubił tej piosenki, a szczerze mówiąc „California Dreamin” składała się z trzech lub czterech akordów. Dodałem riffy gitarowe 'Walk - Don't Run' Ventures do tego 'da da da da da'. To była cała kreatywna praca w studiu, kiedy usłyszałem ich śpiewających przez mikrofon. Nagrałem je z Barrym McGuire'em na jego drugim albumie, więc wiedziałem, jakie są dobre”.
- The Carpenters nagrali wersję tego, którą Richard Carpenter wydał na swoim albumie z 2001 roku W miarę upływu czasu . We wkładce wyjaśnia: „Kolejne demo ze studia Joe [Joe Osborn], około 1967. To jednak jest na jedynym 4-utworowym utworze, który Joe mi dał. Chociaż najważniejszy składnik na taśmie, tytuł, znajduje się na swoim własnym utworze, bas, fortepian, perkusja i maszyna smyczkowa zostały przerzucone na inny utwór, pozostawiając dwa otwarte… Karen, 17 lat, jest cudem. Szczególnie podoba mi się sposób, w jaki przeskakuje o oktawę, z głosu piersiowego na głos główny na literę (i nutę) „A” na początku”.
Patrick – Wahiawa, HI - The Beach Boys wydali cover tej piosenki w 1986 roku, który znalazł się w tekście piosenki Dead Milkmen „Punk Rock Girl”: „ktoś zagrał piosenkę Beach Boys na szafie grającej, to był California Dreamin”.
Okładka Beach Boys była wtedy popularna, dlatego też dostali uznanie, chociaż wielu słuchaczy uważało, że Milkmen mieli pomieszane grupy wokalne. - Okładka The Beach Boys z #57 US. Roger McGuinn z The Byrds grał w utworze na 12-strunowej gitarze, a także pojawił się w teledysku wraz z każdym żyjącym członkiem The Beach Boys i autorami piosenek „California Dreamin”, Johnem i Michelle Phillips. To przygotowało grupę na wielki powrót dwa lata później z ich hitem nr 1 „Kokomo”.
- Michelle Phillips powiedziała Spinnerowi w wywiadzie z 2012 roku, że Johnowi nie podoba się druga zwrotka – „Zatrzymałem się w kościele, przeszedłem po drodze”. Wyjaśniła: „Biedny John został wysłany do katolickiej szkoły wojskowej, gdy miał zaledwie 7 lat, więc nie podobała mu się jego religijność”. Powiedział jej, że nie chce „religii i kościołów”, więc powiedziała, że przepiszą to od nowa. Jednak gdy inni usłyszeli drugi werset, chcieli go zatrzymać. 'Cieszę się, że tak zrobiliśmy!', powiedziała.
- Jeden z bardziej przesłyszonych tekstów znajduje się w drugim wersecie tej piosenki, ponieważ „Wiesz, że kaznodzieja lubi zimno” jest często mylone z „kaznodzieja rozpala węgle”.
- W utworze z 1967 roku „Creeque Alley” The Mamas & The Papas przedstawili historię zespołu i wyjaśnili, co się wydarzyło, gdy przybyli do Kalifornii.
- Bobby Womack trafił na numer 43 US swoją okładką z 1968 roku, która pojawiła się w filmie z 2009 roku Akwarium .
W 1979 roku film zatytułowany Kalifornijskie marzenia został wydany, zawierający cover tej piosenki grupy America. Ta wersja zrobiła #56 US.
Inne popularne covery zostały nagrane przez George'a Bensona i Gustera. - Australijska piosenkarka i autorka tekstów Sia nagrała niepokojącą, wolno płonącą okładkę do filmu katastroficznego Dwayne „The Rock” Johnson z 2015 r. San Andreas . Zastanawiamy się, czy solowy przebój Mamy Cass z 1968 roku „California Earthquake” został wzięty pod uwagę jako ścieżka dźwiękowa?
- W filmie z 1994 roku Forrest Gump , gra jak Forrest, stacjonujący w deszczowym Wietnamie, pisze list do swojej hipisowskiej dziewczyny.
