- Z ostatniego albumu zespołu z Peterem Cetera, ta piosenka celebruje kogoś, kto w końcu znalazł osobę, która go inspiruje.
- David Foster, który stał się jednym z największych twórców hitów lat 80. i 90., napisał tę piosenkę z Peterem Cetera, a także wyprodukował album. Pracując z Fosterem, zespół dokonał pewnych poprawek w swoim brzmieniu, aby osiągnąć więcej hitów. Trzech członków zespołu było głównie waltornistami i mieli niewiele wspólnego z większością piosenek Foster/Cetera.
Jednak plusy były ogromne, ponieważ zespół znalazł nową publiczność i był w stanie kontynuować nieprzerwanie przez kolejne trzy dekady.
Bill Champlin, który dołączył do zespołu w 1981 roku, powiedział Songfacts, jak sekcja waltorni czuje się z tym nowym kierunkiem: „Nie byli z tego zadowoleni, ponieważ wiele z tych utworów po prostu nie wymagało waltorni. Więc byli z tego bardzo niezadowoleni, ponieważ zawsze uważali się za gwiazdę Chicago. I w pewnym momencie, kiedy po raz pierwszy wyszli, prawdopodobnie tak było. Ale nagle słuchacze i fani Chicago posłuchali śpiewaków i gry na gitarze”. - Cetera nagrała zaktualizowaną wersję w 1996 roku z grupą Az Yet. David Foster nagrał wersję w stylu karuzeli na swoim 1991 Nagrania album. Cetera i AZ Yet zrobili także nową wersję „Trudno powiedzieć, że przepraszam”, która była ich pierwszym wielkim hitem z Davidem Fosterem.
Sara - Silver Spring, MD, powyżej 3 - Cetera i Foster napisali tę piosenkę dla Kenny'ego Rogersa. Kiedy Rogers tego nie nagrał, przepisali go trochę i nagrali dla Chicago.
- Leslie Libman, który pracował również nad klipem do „Hard Habit To Break”, wyreżyserował wideo. Pokazuje członków zespołu poważnie grających na swoich instrumentach w niektórych scenach, podczas gdy historia rozgrywa się między parą, która wygląda bardzo podobnie do Madonny i Billy'ego Idola. Libman pracował później nad różnymi projektami telewizyjnymi, reżyserując odcinki Zabójstwo: życie na ulicy , Drut oraz Przeprawa Gedeona .
- David Foster zaprosił muzyka studyjnego Carlosa Vegę, aby zagrał na perkusji w tym utworze, ku przerażeniu perkusisty zespołu, Danny'ego Seraphine'a. Foster użył także innego perkusisty w „Stay The Night”.
