- To jest okładka piosenka z 1964 r. amerykańskiej piosenkarki soul Glorii Jones, której oryginalna wersja została wydana jako strona B jej singla „My Bad Boy's Comin” Home. Klubowy DJ Richard Searling odebrał kopię w Filadelfii i w 1973 zaczął grać ją w swoich setach w Va Va, popularnym klubie w Bolton w Anglii, który miał duży wpływ na północnym obiegu soulu w Wielkiej Brytanii. Piosenka znalazła nowe życie, a Jones nagrała nową wersję w 1976 roku, która została wydana na jej albumie Lisica . Ta wersja została wyprodukowana przez jej chłopaka, Marca Bolana z T-Rex (Jones dołączył do grupy jako wokalista i klawiszowiec w 1974 roku). Jones prowadził samochód (Mini) w czasie wypadku, w którym zginął Bolan w Barnes Common w południowym Londynie w 1977 roku. Było to druzgocące dla Jones zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym, a jej kariera nigdy nie została odzyskana. Później założyła Marc Bolan School of Music w Sierra Leone.
- Został napisany przez Eda Cobba, który był menedżerem Standells i Chocolate Watchband, dla których napisał również piosenki, w tym „Czasami dobrzy faceci nie noszą bieli”. Cobb był także członkiem Four Preps i napisał piosenki dla Brendy Holloway, w tym „Every Little Bit Hurts”.
Nick – Londyn, Anglia - Soft Cell to duet Marca Almonda (wokal) i Davida Balla (instrumenty), którzy poznali się w 1979 roku, kiedy byli studentami Leeds Art College. Przyjęli muzykę elektroniczną i pracowali nad nadaniem jej mniej zautomatyzowanego brzmienia, co okazało się sukcesem. Na początku występowali w białej, wyściełanej celi z różowymi i niebieskimi paskami jako część ich występu na scenie.
- Duet zaczął nagrywać to jako „wyrzucaną piosenkę z coverem”. Do wyboru były „Tainted Love” lub utwór Frankie Valli „The Night”.
- W książce 1000 brytyjskich hitów nr 1 Jona Kutnera i Spencera Leigh, Marc Almond nazwał tę piosenkę „mieszanką zimnej elektroniki z nadmiernie namiętnym, nadmiernie żywiołowym, nieco nietonującym wokalem”. Almond wspomina: „Dave (Ball) przedstawił mnie na płycie i bardzo mi się to podobało i chcieliśmy mieć ciekawą piosenkę na numer na bis w naszym programie. Dave kochał north soul i to była nowość mieć zespół z elektronicznym syntezatorem wykonujący soulową piosenkę. Kiedy podpisaliśmy kontrakt z naszą wytwórnią płytową, chcieli to nagrać. Kazali nam umieścić na nim bas, gitarę i bębny, ponieważ powiedzieli, że to zbyt dziwne. I tak go wydali, a następną rzeczą było zebranie słuchowiska radiowego, a potem był #1. Byłem zafascynowany, że pierwotnie była to Gloria Jones, dziewczyna Marca Bolana i zawsze byłem fanem T-Rexa.
- W tym utworze użyto różnych instrumentów elektronicznych. Bas został wygenerowany przez Korg Synthe-Bass, którego David Ball używał podczas występów na żywo (B-52 używał tego samego instrumentu do tworzenia basu w „ Skalny homar '). Dźwięki trzaskania biczami zostały wykonane na ręcznych bębnach syntezatorowych, a dźwięk fortepianu pochodził z Synclaviera.
- Piosenka opowiada o toksycznym związku, a wokalista zdaje sobie sprawę, że musi go opuścić. „Kocham cię, chociaż tak mnie zraniłeś” – śpiewa, próbując iść dalej.
Pisarz piosenki, Ed Cobb, powiedział Mikser magazyn: „Miałem kochanka, o którym można powiedzieć, że nie był dobrym człowiekiem. Próbowałem wejść do jej głowy i napisać piosenkę z jej punktu widzenia. Kiedy słowo „skażony” wpadło mi do głowy, piosenka została napisana bardzo szybko, prawdopodobnie 15 minut”. - Gdy AIDS zaczęło się rozprzestrzeniać, ta piosenka nabrała nowego znaczenia. Marc Almond powiedział: „Po raz pierwszy słyszeliśmy o tej nienazwanej wówczas chorobie, która dotykała gejów w Ameryce. Nie było to celowe powiązanie, ale gdy płyta trafiła na amerykańskie listy przebojów, nabrała innego znaczenia.
Almond jest gejem, ale jego wytwórnia płytowa kazała mu to ukrywać. - W USA Soft Cell jest cudem jednego przeboju, ale w Wielkiej Brytanii spisał się bardzo dobrze, zdobywając wiele innych hitów, takich jak „Bed Sitter”, „Say Hello, Wave Goodbye” i „Torch”. Ich drugim największym hitem w USA jest „What!”, który osiągnął 101 miejsce w 1982 roku.
- W 1981 roku był to najlepiej sprzedający się singiel w Wielkiej Brytanii. Tam ponownie trafił na mapę w maju 1991 roku, trafiając na 5.
- Ta piosenka została wydana w różnych wersjach z coverem przeboju The Supremes Soft Cell ' Where Did Our Love Go '. Oryginalny singiel ma na stronie A 2:39 „Tainted Love” z „Where Did Our Love Go” jako klapką, ale na innych wydaniach singli znalazły się te dwie piosenki, które znalazły się na stronie A. Edycja 3:58 jest najczęściej słyszana w radiu, ale ukazał się również 12-calowy singiel z połączonymi utworami w 8:57.
- Wokal Marca Almonda jest pierwszym nagraniem, które nagrał. To ujęcie było w rzeczywistości przeglądem, aby mogli poprawić ustawienia, ale miało odpowiednie emocje, więc właśnie tego użyli.
- Styl chórków został skopiowany z ' Heart Full of Soul ' przez Yardbirds.
- Zostało to wykorzystane w reklamie Levi's, gdzie dźwięk EKG w sali operacyjnej zaczyna brzmieć jak piosenka, a personel zaczyna śpiewać.
- Gloria Jones powiedziała, że uważa wersję Soft Cell za najlepszą. – Uwielbiałam emocje w jego głosie – powiedziała. – Ich wersja była znacznie lepsza niż moja.
- To osiągnęło #1 w 17 różnych krajach. W USA spędził 43 tygodnie na liście Top 100, co było wówczas rekordem długowieczności.
Adam - Dewsbury, Anglia, powyżej 2 - Marilyn Manson omówił to w 2001 roku w filmie To nie kolejny film dla nastolatków . Ich wersja dobrze sobie radziła w Ameryce, ale była szczególnie popularna w Wielkiej Brytanii, gdzie znalazła się na 5. miejscu. Na festiwalu Glastonbury w 2002 roku Mark Almond żartobliwie powiedział: „To jest piosenka Marilyna Mansona” przed jej wykonaniem.
Wersja Mansona zawiera film oparty na To nie kolejny film dla nastolatków z występami gwiazd, w tym Chrisa Evansa, Chyler Leigh i Jaime Pressly.
Adam - Dewsbury, Anglia - Rhianna wykorzystała to w swojej piosence „S.O.S (Rescue Me)” z 2006 roku.
- Reperowali to Palast Orchester i ich wokalista Max Raabe - niemieccy wykonawcy, grający w stylu zespołów tanecznych lat 20.-1930. Jest na ich albumie z 2002 roku Super hity numer 2 , w którym znajdują się także wykonania „Lady Marmalade”, „Uptown Girl” i „Let's Talk About Sex”.
Katie - Melbourne, Australia - Zostało to wykorzystane w filmie z 1993 roku Stożkowate w scenie, w której postać Dana Aykroyda przyprowadza córkę i kilku przyjaciół do szkoły. Przyjaciele wyśmiewają nuty po frazie wokalnej: „Czasami czuję, że muszę… Odejdź”.
Chet - Saratoga Springs, Nowy Jork
