- „Soul Man” został wydany przez Stax Records, legendarną wytwórnię soulową, w której nagrywali Otis Redding, Wilson Pickett i Isaac Hayes. Został napisany i wyprodukowany przez Hayesa i Davida Portera, a na instrumentach grał zespół Stax Booker T. & the MG, z wyjątkiem samego Bookera, który był na studiach, i dlatego Hayes został sprowadzony do Staxa.
- Isaac Hayes mówił o tej piosence w wywiadzie dla National Public Radio: „Wpadłem na pomysł, oglądając w telewizji zamieszki w Detroit. Mówiono, że jeśli położysz „duszę” na drzwiach swojej firmy, to by jej nie spalili. Potem słowo „dusza” było czymś w rodzaju galwanizacji dla Afroamerykanów i miało efekt jedności, mówiono z dużą dumą. Pomyślałem więc: „Dlaczego nie napisać utworu zatytułowanego „Soul Man”. I wystarczyło napisać o swoich osobistych doświadczeniach, ponieważ wszyscy Afroamerykanie w tym kraju w tamtym czasie mieli podobne doświadczenia. Ale zdaliśmy sobie sprawę, że oprócz tego, że było to doświadczenie Afroamerykanów, było to doświadczenie ludzkie, dlatego przeszło i stało się bardzo komercyjne”.
- Kiedy ta piosenka została napisana, nie było jasnej definicji „człowieka duszy”. Po tym, jak Isaac Hayes wymyślił tytuł, David Porter napisał resztę tekstu w oparciu o to, co myślał, że będzie Soul Manem. Dla Portera był:
Wiejskie: „Jadę do ciebie na zakurzonej drodze”.
Hardscrabble: „Mam to, co mam w trudny sposób”.
Wspaniały kochanek: „Nauczyłem się kochać, zanim zdążyłem jeść”.
Monogamiczny: „Daj nadzieję i bądź swoim jedynym chłopakiem”.
Opisując tego faceta, Porter powiedział: „Nie miał fantazyjnej wielkomiejskiej skłonności, ale miał w sobie coś emocjonalnego, co sprawiło, że ludzie naprawdę go pokochali”.
Co ciekawe, współscenarzysta Portera, Isaac Hayes, był przykładem nowej, funkowej duszy, kiedy napisał motyw do filmu Wał . Ten Soul Man jest złą matką... - Isaac Hayes chciał, aby płyta zawierała elementy rytmiczne podobne do piosenki Bo Diddley'a „Bo Diddley”, a Porter poprosił piosenkarza Sama Moore'a, aby dał mu „szkwał Bobby'ego Blanda”.
- Człowiek Duszy był „wykształcony w Woodstock” (czasami błędnie słyszany jako „wykształcony z dobrego zasobu”). To było dwa lata przed słynnym festiwalem; David Porter wybrał nazwę „Woodstock”, aby wyobrazić sobie szkołę w laskach. „To słowo oznaczało szkołę, która była gdzieś w lesie i nie mogli wymyślić nazwy dla szkoły” – powiedział. „Drzewa zostały wycięte, powstała szkoła i nazwano ją Woodstock”.
- Sam i Dave to Sam Moore i Dave Prater. Moore należał do grupy gospel The Melionaires; Prater był artystą solowym, zanim poznali się w 1961 roku. Zostali podpisani przez Roulette w 1962 i przerzucili się na Atlantic w 1965, zanim nagrali dla Stax. W 1988 Prater zginął w wypadku samochodowym. Zostali wprowadzeni do Rock And Roll Hall of Fame w 1992 roku.
- O godzinie 1:15 można usłyszeć gitarzystę Steve'a Croppera grającego cztery nuty, które wywołują odpowiedź Sama Moore'a: „Graj, Steve!”. To było spontaniczne i zrobione za jednym podejściem.
Przywołany Cropper do Nie oszlifowany w 2015 roku: „Sam powiedział: „Graj, Steve!” tylko raz, na jednym ujęciu, które okazało się najlepsze, więc wykorzystaliśmy to. Wtedy o tym nie myślałem. Nie wiedzieliśmy, że przejdzie do historii.
Studio Stax, w którym nagrali piosenkę, było przekształconym teatrem i bastionem twórczej energii. Gitarowa zagrywka Croppera pojawiła się po tym, jak producent Isaac Hayes poprosił go o slajdową partię Elmore'a Jamesa. Cropper użył zapalniczki Zippo jako zjeżdżalni i zdobył te słynne nuty. - Mówiąc o wymyślaniu słynnego gitarowego intro, Steve Cropper powiedział: „Isaac Hayes przyszedł do mnie w noc przed sesją. Było późne popołudnie, a oni wrócili do biura, pisząc przez cały dzień. Wyszedł i powiedział: „David Porter i ja mamy świetny pomysł. Naprawdę uważam, że ta piosenka jest hitem, ale po prostu nie mogę wymyślić niczego na intro do tego utworu. Zapytał, czy mógłbym zejść z nim na chwilę do fortepianu i wygłupiać się, co zrobiłem. Zawsze wymyślał te zmiany – był takim dobrym muzykiem jazzowym i potrafił wymyślić te różne zestawy zmian, a czasem zostawić to mnie, abym dodał coś do tych zmian, i tak narodziło się intro do „Soul Man”.
- To wygrało Grammy 1967 za najlepszy występ grupy rytmicznej i bluesowej. To był dopiero drugi rok przyznania nagrody.
- The Blues Brothers wydali go jako swój pierwszy singiel w 1979 roku. Trafił na 14. miejsce w Stanach Zjednoczonych i pomógł ugruntować duet jako legalny akt muzyczny. Blues Brothers byli Sobotnia noc na żywo komicy John Belushi i Dan Aykroyd, którzy zmienili swój skecz z serialu w film i trasę koncertową. Wśród muzyków wspierających byli między innymi Paul Shaffer z Późna noc z Davidem Lettermanem a także Steve Cropper i Donald „Duck” Dunn, którzy byli członkami Booker T. And The MG's.
Cropper wyjaśnił: „Pracowaliśmy nad materiałem w Nowym Jorku, aby spróbować zorganizować show razem z Danem Akroydem i Johnem Belushi, a ja przypadkiem zasugerowałem, że zrobią coś bardziej tanecznego lub bardziej komercyjnego, ponieważ robiliśmy dużo bluesa. Byli Blues Brothers, ale pomyślałem, że Rhythm & Blues powinien odegrać niewielką rolę w naszym show, więc zaproponowałem „Soul Man”. Wskoczyliśmy do tego od razu i powiedziałem: „Wiesz, Sam i Dave robili te wszystkie kroki taneczne i takie tam”. Więc się w to wciągnęli i świetnie się bawili przy tej piosence. - Przedstawiając swoje przemyślenia na temat wersji tej piosenki dla Blues Brothers, Sam Moore powiedział: „Powiedziałbym, że byli dobrymi komikami. Patrzyłem na to tak, jak ty patrzysz na podstawki. To była parodia zespołu komediowego.
- Kiedy Bob Dole kandydował na prezydenta Stanów Zjednoczonych w 1996 roku, wykorzystał tę piosenkę, przerobioną na „Dole Man”, jako piosenkę kampanii, dopóki nie został pozwany przez właścicieli praw autorskich do tej piosenki.
- Sam Moore nagrał to ponownie z Lou Reedem jako motywem do filmu z 1986 roku o tym samym tytule. Film opowiada o białym facecie, który udaje czarnego, żeby dostać stypendium na Harvard; Hijinks następują, gdy zostaje wybrany do gry w koszykówkę i okazuje się straszny. Reed i Moore wykonali piosenkę dalej Sobotnia noc na żywo 15 listopada 1986 r.
