- Na początku „Proud Mary” nie miała nic wspólnego z łodzią rzeczną. Zamiast tego John Fogerty wyobraził sobie to jako historię kobiety, która pracuje jako służąca dla bogatych ludzi. „Każdego ranka wysiada z autobusu, idzie do pracy i łączy ich życie” – wyjaśnił. – W takim razie musi wrócić do domu.
To Stu Cook jako pierwszy przedstawił aspekt tej piosenki na rzece. Pomysł przyszedł mu do głowy, gdy grupa oglądała program telewizyjny Politycznie niezależny Stu wygłosił oświadczenie: „Hej łodzią rzeczną, dmuchnij w dzwon”. John zgodził się, że łódź wydawała się mieć coś wspólnego z piosenką, która od dłuższego czasu tkwiła w jego umyśle, czekając, by nabrać świadomego kształtu. Kiedy pisał muzykę, kilka pierwszych akordów przywodziło na myśl krążące koło łopatkowe łodzi rzecznej. W ten sposób 'Proud Mary' przeszła z bycia sprzątaczką do łodzi. - Fogerty napisał tekst w oparciu o trzy pomysły na tytuły utworów: „Proud Mary”, „Riverboat” i „Rolling On A River”. Nosił ze sobą zeszyt z tytułami, które, jak sądził, nadałyby się na dobre piosenki, a „Proud Mary” znajdowała się na szczycie listy.
- Piosenka powstała w dniu, w którym John Fogerty otrzymał absolutorium z US Army. Fogerty został powołany do służby w 1966 roku i był częścią jednostki rezerwowej, służąc w Fort Bragg, Fort Knox i Fort Lee. Jego absolutorium pojawiło się w 1967 roku. Fogerty wspomina w: Bad Moon Rising: nieoficjalna historia odrodzenia Creedence Clearwater by Hank Bordowitz:
„Army i Creedence pokrywały się, więc byłem „hipisem z nagraniem w radiu”. Próbowałem wydostać się z wojska, a na schodach mojego mieszkania leżał list wielkości dyplomu od rządu. Leżał tam przez kilka dni, tuż obok moich drzwi. Pewnego dnia zobaczyłem kopertę i pochyliłem się, żeby na nią spojrzeć, zauważając, że jest na niej napisany „John Fogerty”. Wszedłem do domu, otworzyłem to i zobaczyłem, że to moje honorowe zwolnienie z wojska. W końcu wyszedłem! Był rok 1968 i ludzie nadal umierali. Byłem tak szczęśliwy, że wybiegłem na swój mały skrawek trawnika i zakręciłem kołami wozu. Potem wszedłem do domu, wziąłem gitarę i zacząłem brzdąkać. „Zostawił dobrą pracę w mieście”, a potem od razu wyszło ze mnie kilka dobrych linijek. Miałem zmiany akordów, akord molowy, w którym jest napisane: „Wielkie koło ciągle się kręci”/Dumna Mary dalej płonie” (lub „boinin”, używając mojej funky wymowy, którą dostałem od Howlinga Wolfa). Zanim wcisnąłem Rolling, Rolling, Rolling on the River, wiedziałem, że napisałem swoją najlepszą piosenkę. Wibrowało we mnie. Kiedy ćwiczyliśmy, czułem się jak Cole Porter.
Tak więc z szybkowarowej atmosfery późnych lat 60. narodził się całkowicie amerykański klasyk. Fogerty od razu podejrzewał, że jego piosenka „Tin Pan Alley” jest hitem radiowym i miał rację. Piosenka trafiła na drugie miejsce w USA, na 8 w Wielkiej Brytanii i na 1 w Austrii. - Był to pierwszy z pięciu singli Creedence, który zajął drugie miejsce na amerykańskiej liście przebojów; mają najwięcej piosenek #2, nigdy nie mając #1.
- Pomimo powszechnego przekonania, John Fogerty nie pisał z doświadczenia, kiedy to pisał. Dzięki swojemu zaangażowaniu wojskowemu nie zapuszczał się dalej na wschód niż do Montany. Po nagraniu piosenki wybrał się w podróż do Memphis, aby w końcu mógł zobaczyć rzekę Missisipi.
- Oryginalna wersja CCR osiągnęła najwyższy poziom w marcu 1969 roku. W czerwcu wersja Solomona Burke'a trafiła na numer 45. Jako pierwszy zamieścił wypowiedzi do:
Wiem, że wielu z was chciałoby wiedzieć, o co chodzi w starej Dumnej Mary
Cóż, chciałbym ci o niej opowiedzieć
Ona jest tylko wielką starą łodzią
Widzisz, moi przodkowie jeździli po jej tyłkach jako palacze, kucharze i kelnerzy
I złożyłem przysięgę, że kiedy dorosnę, przejadę się na starej Proud Mary
A jeśli mi pozwolisz, chciałbym o tym zaśpiewać
Burke następnie śpiewa: patrząc o pracę w mieście”, w przeciwieństwie do „zostawił dobrą pracę w mieście”. - Był to hit Ike'a i Tiny Turner nr 4 w Stanach Zjednoczonych w 1971 roku, a także punkt kulminacyjny ich występów na żywo. Tina Turner wspominała w wywiadzie dla Toczący Kamień magazyn w 1971 roku, jak przyszli nagrać to na swoim Pracujemy razem album: „Kiedy nagrywaliśmy album, brakowało nam kilku melodii, więc powiedzieliśmy: „No cóż, wstawmy tylko kilka rzeczy, które robimy na scenie. I tak powstał „Proud Mary”. Pokochałam to, kiedy po raz pierwszy wyszło. Przesłuchaliśmy dziewczynę, która zaśpiewała „Proud Mary”. To jest jakieś osiem miesięcy później, a Ike powiedział: „Wiesz, zapomniałem o tej melodii”. I powiedziałem, zróbmy to, ale zmieńmy to. Więc w samochodzie Ike gra na gitarze, po prostu sobie pogrywamy. I po prostu włamaliśmy się do czarnej wersji tego. Nigdy nie planowano powiedzieć: „Cóż, chodźmy do sklepu z płytami i chciałbym nagrać tę piosenkę Arethy Franklin”… po prostu dostajemy ją na scenę, bo dajemy ludziom trochę nas i trochę tego, co codziennie słyszą w radiu.
- „Proud Mary” tylko w 1969 roku zdobyła 35 okładek. Od tego czasu powstało ponad 100.
Oto amerykańskie wersje wykresów:
Odrodzenie Creedence Clearwater (nr 2, 1969)
Salomon Burke (#45, 1969)
Checkmates, Ltd. wyczyn. Sonny Charles (nr 69, 1969)
Ike i Tina Turner (nr 4, 1971)
Obsada Glee (#115, 2009) - Wers „Wpompowano dużo bólu w Nowym Orleanie” jest w rzeczywistości „Wpompowano dużo „Pane”, jak w przypadku propanu. Pompował gaz.
- The Checkmates, Ltd. wykonali napędzaną rogiem wersję tej piosenki, odmienioną gospel, wyprodukowaną przez Phila Spectora i z Sonny'm Charlesem na czele. Działa o 4:30, jest znacznie dłuższy niż oryginał o 3:07 i osiągnął #69 w listopadzie 1969.
Ta aranżacja miała wyraźny wpływ na wersję Ike & Tina Turner, którą wkrótce potem zaczęli grać. Pojawiły się spekulacje, że Spector, który wyprodukował Ike & Tina na ich singlu z 1966 roku „River Deep - Mountain High”, zwrócił uwagę Ike'a Turnera na tę wersję. - Kiedy CCR nagrywało tę piosenkę, John Fogerty nie był zadowolony z harmonii wokalnych, więc sam je nagrał i dograł do utworu. To spowodowało dalsze napięcie w jego i tak już niepewnym związku z kolegami z zespołu. Grupa rozpadła się w 1972 roku.
- Fogerty wymyślił słynny riff akordowy na gitarze, kiedy bawił się z V Symfonią Beethovena. To brzmi „dun dun dun duuunnnnn…”, ale Fogerty pomyślał, że lepiej będzie brzmiało z naciskiem na pierwszą nutę, i tak doszedł do „ robić rób.
Ta część przypominała mu koło łopatkowe, które napędza łódź rzeczną. „Proud Mary” nie jest bocznym kołem, to sterowiec – wyjaśnił. - Mimo że Creedence Clearwater Revival pochodził z El Cerrito w Kalifornii, wielu ludzi myślało, że pochodzą z Nowego Orleanu lub innej części południa ze względu na ich bagienne brzmienie. Pomogli podsycić plotkę, nazywając swój drugi album Kraj Bayou .
- Tina Turner nagrała solową wersję swojego albumu z 1993 roku Co miłość ma do tego , który był ścieżką dźwiękową do jej biografii o tym samym tytule. W filmie został zsynchronizowany z ustami przez Angelę Bassett i Laurence'a Fishburne'a (który grał Ike'a i Tinę), ale na nagraniu saksofonista Tiny Tim Cappello wykonał basowy wokal Ike'a. Nagrywając jej własną wersję bez śladu Ike'a, upewnił się, że nie będzie mógł czerpać korzyści z jej wykorzystania w filmie lub ścieżce dźwiękowej - ważne rozróżnienie, biorąc pod uwagę oskarżenia Tiny o nadużycia małżeńskie.
Kiedy Tina wykonywała piosenkę na żywo, zwykle wykonywała wariację części mówionej, ale bez męskiego wokalu. - Wersja Ike'a i Tiny Turner znalazła się po raz pierwszy w Wielkiej Brytanii na wykresie z dnia 2 października 2010 r. po tym, jak została wykonana na Współczynnik X przez słuchaczy Diva Fever. Ta wersja została przypisana tylko Tinie Turner.
- Ike i Tina wykonali swoją wersję podczas premiery drugiego sezonu Pociąg duszy w 1972 roku, stając się pierwszym dużym aktem, który pojawił się w programie. Spektakl stał się bardzo popularny w pierwszym sezonie dzięki tancerzom, ale w kolejnych sezonach udało im się zarezerwować wielu znanych gości.
- Fogerty po raz pierwszy usłyszał wersję Ike'a i Tiny, gdy był w samochodzie. Powiedział Prządka : „Kiedy to się skończyło, gdyby mieli aparat i wrócili do mnie, to byłoby tak, jakby Shrek i osioł udali się do Far, Far Away i wcisnęli przycisk tej małej automatu do gier, a on opowiadał całą historię ich miasto! A Osioł jest jak [impresja Eddiego Murphy'ego] „Zróbmy to jeszcze raz!”. Tak się czułem, kiedy to się skończyło. Kochałem to i byłem tak zaszczycony. Pomyślałem: „Wow, Ike i Tina!”. Właściwie od dłuższego czasu śledziłem ich karierę. Dawno temu, kiedy Janis i Grace Slick zaczęły być znane dzieciom w moim wieku, powiedziałam: „Człowieku, Tina Turner, dawaj!”. W końcu dostała swoją należność, ale przez jakiś czas nie została zauważona. To była naprawdę dobra wersja i była inna. To jest klucz. Zamiast tego było to naprawdę ekscytujące”.
- 19 lutego 1987 roku John Fogerty udał się do Palomino Club w północnym Hollywood, aby zobaczyć Taj Mahal, artystę, który Fogerty nazywa „amerykańskim skarbem”. Jak powiedział we wspomnieniach Fogerty, próbując pozostać incognito i słuchać Taja, zauważył, że Bob Dylan robi dokładnie to samo w rogu sali. Fogerty poszedł do Dylana i dowiedział się, że George Harrison też tam był.
Ktoś dał Tajowi znać, kto był w domu i Taj natychmiast zadzwonił do wszystkich na scenę.
Dylan zagrał jedną ze swoich piosenek. Harrison zagrał „Honey, Don’t”, a potem wszyscy zagrali „Twist and Shout”. W tym momencie Dylan zawołał, że Fogerty musi zrobić „Proud Mary”.
W tamtym momencie swojego życia Fogerty poprzysiągł cały swój stary materiał CCR z goryczy i złości zarówno wobec swojego starego zespołu, jak i swojej starej wytwórni. Więc Fogerty powiedział, że nie chce grać tej piosenki, ale Dylan odpowiedział: „Jeśli nie zagrasz „Proud Mary”, wszyscy pomyślą, że to piosenka Tiny Turner”.
Dzięki temu Fogerty wpadł do piosenki i świetnie się bawił, grając ją. Kiedy skończył, powiedział: „Zjedz swoje serce, Tina”.
Ta okazja nie zainspirowała Fogerty'ego do ponownego regularnego wykonywania piosenek CCR, ale przerwała ją na ten jeden wieczór, gdy cztery legendy rocka zacięły się razem. - Według książki Wschodzący zły księżyc Bob Dylan nazwał „Proud Mary” swoją ulubioną piosenką z 1969 roku.
- Film o hitwoman pt. Dumna Mary został wydany w styczniu 2018 roku. Film akcji nie tylko bierze swoją nazwę od piosenki, ale także zmieniony tekst piosenki pojawia się na promującym go plakacie, z hasłem „Killing for the Man każdej nocy i dnia”.
John Fogerty zabrał na Twittera skargę:
„Napisałem piosenkę „Proud Mary” 50 lat temu i byłem bardzo podekscytowany, że napisałem tak dobrą piosenkę. Właściwie to była moja pierwsza dobra piosenka.
Moje piosenki są dla mnie wyjątkowe. Cenny. Tak więc irytuje mnie, gdy ludzie próbują wykorzystać popularność mojej muzyki i dobrą wolę, jaką zyskała wśród publiczności, dla własnych korzyści finansowych. Przez lata często znajdowałem się bezpośrednio przeciwny tym zastosowaniom.
Ten film nie ma nic wspólnego ze mną ani z moją piosenką. Po prostu wybrali tytuł i napisali wokół niego całkowicie fikcyjną historię”.
Dodał: „Nikt nigdy nie pytał mnie o wykorzystanie mojej piosenki w ten sposób, ani nawet o znaczenie Proud Mary”.
Film, podobnie jak zwiastun, zawiera wersję piosenki Tina Turner. Fogerty stracił prawa do swoich piosenek CCR w 1973 r., więc nie mógł nic zrobić, aby mieć cover piosenki użytej w filmie. - Leonard Nimoy, który grał „Mr. Spock' włączony Star Trek , nagrał niesławny cover tej piosenki. Pod koniec śpiewa refren w stylu Elmera Fudda – „Big wheel keep on toynin”, Pwoud Mawy keep on boinin”…” Jest to zawarte na płycie CD zatytułowanej Złote Gardła .
- Ta piosenka została wykorzystana do katastrofalnego efektu, aby otworzyć ceremonię wręczenia Oscarów w 1989 roku, gdzie gospodarz Rob Lowe zaśpiewał ją z aktorką grającą Śnieżkę, ze zmienionym tekstem na temat Hollywood:
Światła Kliega wciąż się palą
Kamery ciągle się kręcą
toczy się toczy
Trzymaj kamery w ruchu - Tina Turner śpiewała tę piosenkę przez prawie 40 lat, wykonując ją do czasu przejścia na emeryturę w 2009 roku. Wiele jej przebojów było balladami, więc „Proud Mary” była okazją do zelektryzowania tłumu energicznym utworem, który pozwolił jej pochwalić się imponującą taniec.
