- Kuracja Pornografia album zrodził się z depresji frontmana Roberta Smitha połączonej z intensywnym używaniem narkotyków przez zespół. Wyjaśnił w Jeff Apter's Nigdy dość: historia lekarstwa : „Miałem wtedy dwie możliwości, które polegały albo na całkowitym poddaniu się [popełnieniu samobójstwa], albo na nagraniu tego i wydobyciu tego ze mnie”. Powstały mroczny album został nazwany przez NME jako „Phil Spector in Hell” i ugruntował miejsce zespołu w historii muzyki jako zespołu protogotycko-rockowego.
- 21-letni Phil Thornalley, wówczas inżynier nagrań zespołów takich jak Duran Duran i Psychedelic Furs, został zaangażowany do produkcji albumu (co czyni go „producentem Pornography”). W wywiadzie dla Songfacts Thornalley – który później współpisał takie popowe hity, jak „Torn” – wspomniał o spuściźnie albumu: „W tamtym czasie był to tylko kolejny album, który został nagrany razem z Psychedelic Furs czy Hot Chocolate. Ale myślę, że z tym, ponieważ byłem w tym samym wieku co chłopaki z The Cure, byliśmy bardziej jak współcześni i wszystkie zwariowane historie, które przeczytałeś o tworzeniu płyty, wszystkie są prawdziwe. To było trochę przesadzone.
Dodał: „W końcu nie było przebojowego singla, ale była wielka spuścizna po tym albumie, którą wkładasz i mówisz: „To coś innego”. Więc jestem z tego bardzo dumny, ale mitologizując, myślę, że może ma w tym coś specjalnego; to jest tak różne, nie jest tak, że ktoś robił wtedy lub nie robi tego teraz”. - Początek tego utworu to próbka debaty między feministką Germaine Greer i Monty Pythona komik Graham Chapman na temat pornografii. Piosenka została już napisana, gdy Thornalley i Robert Smith przypadkowo natknęli się na klip. Thornalley wyjaśnił: „To była tylko jedna z tych dziwacznych rzeczy, które wydarzyły się w mojej karierze w studio, gdzie wypróbowaliśmy podejście, które stosowali Brian Eno i David Byrne z Talking Heads. Nazywali to „Znalezioną muzyką”. Włączyłeś radio lub telewizor i próbowałeś znaleźć jakieś rozbieżne elementy i czasami to po prostu działało. Przypuszczam, że w tym przypadku była bardzo dosłowna, wiesz, piosenka była o pornografii – właściwie nie wiem, o czym była piosenka – ale tytuł brzmiał „Pornografia”. Ale zdarzyło się, że spróbowaliśmy tego eksperymentu przypadkowo, właśnie wtedy, gdy ten wysoki program omawiał ten temat. Więc to po prostu dziwne.
Klasycznym przykładem tej „muzyki znalezionej” jest fragment audycji radiowej, którą The Beatles wykorzystali na końcu „I Am The Walrus”. - Sesje napędzane narkotykami zatarły większość wspomnień Smitha o tworzeniu albumu. Powiedział uważać w 1986 r.: „Nie pamiętam, żebym dużo pisała, zwłaszcza „Pornografia”. Nie pamiętam, żebym w ogóle dużo z tego pisał. Rozumiem to, znam większość odniesień, które są w piosenkach, ale są one tak chaotyczne, że zajęło mi to dużo czasu. Wiele z tego zostało napisane, kiedy tak naprawdę nie byłem, nie siedziałem i nie pisałem, po prostu pamiętam, jak poszedłem do studia i miałem ten wielki plik słów. Byłem wtedy taki zaborczy, co do rekordu. Bardzo trudno mi się pracowało. Simonowi i Laurence'owi wcale się to nie podobało.
Album rozpoczyna się ponurym tekstem „Nie ma znaczenia, czy wszyscy umrzemy”, ale gdy kończy się utworem tytułowym, jasne jest, że Smith nie rezygnuje z walki ze swoimi osobistymi demonami:
Będę patrzeć, jak toniesz pod prysznicem
Przepycham moje życie przez twoje otwarte oczy
Muszę walczyć z tą chorobą
Znajdź lekarstwo
Muszę walczyć z tą chorobą - Album osiągnął 8 miejsce na liście albumów w Wielkiej Brytanii.
