- Suzanne zabiera cię do swojego mieszkania nad rzeką
Możesz słyszeć przepływające łodzie, możesz spędzić noc na zawsze
I wiesz, że jest na wpół szalona, ale dlatego chcesz tam być
I karmi cię herbatą i pomarańczami, które pochodzą aż z Chin
I właśnie wtedy, gdy chcesz jej powiedzieć, że nie możesz jej dać miłości
Potem dostaje cię na jej falach
I pozwala rzece odpowiedzieć, że zawsze byłeś jej kochankiem
A ty chcesz z nią podróżować i chcesz podróżować na ślepo
I wiesz, że ona ci zaufa
Bo dotknąłeś umysłem jej idealnego ciała
A Jezus był marynarzem, gdy chodził po wodzie
I długo obserwował ze swojej samotnej drewnianej wieży
A kiedy wiedział na pewno, że widzą go tylko tonący…
Powiedział, że wszyscy ludzie będą wtedy marynarzami, dopóki morze ich nie wyzwoli
Ale on sam był złamany, na długo przed otwarciem nieba
Opuszczony, prawie ludzki, zatonął pod twoją mądrością jak kamień
I chcesz z nim podróżować i chcesz podróżować na ślepo
I myślisz, że może mu zaufasz
Bo dotknął twego idealnego ciała jej umysłem
Teraz Suzanne bierze cię za rękę i prowadzi nad rzekę
Ma na sobie szmaty i pióra z lady Armii Zbawienia
A słońce jak miód wylewa się na naszą panią portu
I pokazuje, gdzie szukać wśród śmieci i kwiatów
W wodorostach są bohaterowie, rano są dzieci
Skłaniają się do miłości i będą się tak wychowywać na zawsze
Podczas gdy Suzanne trzyma swoje lustro
I chcesz z nią podróżować i chcesz podróżować na ślepo
I wiesz, że możesz jej zaufać
Bo ona swoim umysłem dotknęła twego idealnego ciała
Bawić się Suzanne nic nie mogła znaleźć. Może zawierać linki partnerskie
