- Claude Debussy został po raz pierwszy przedstawiony piosenkarce Emmie Bardac na początku 1904 roku przez jej syna Raoula, który był jednym z jego uczniów. Chociaż oboje byli małżeństwem, para rozpoczęła romans i po potajemnych wakacjach z Bardac na wyspie Jersey, Debussy napisał do swojej żony Rosalie, ogłaszając koniec ich małżeństwa. Ich pasja była tak zaciekła, że Emma została zmuszona do rozwodu z mężem, a skandal skłonił kochanków do ucieczki do Eastbourne na południowym wybrzeżu Anglii.
- Debussy rozpoczął pracę nad tym wodnym suitą symfoniczną latem 1903 roku w śródlądowej Burgundii i ukończył ją podczas pobytu u Emmy w lipcu i sierpniu 1905 roku w Grand Hotelu w Eastbourne. „Kocham morze i słuchałem go z pasją” – napisał Debussy.
- Praca jest cyklem trzech szkiców symfonicznych na dużą orkiestrę. Debussy nadał każdemu ruchowi nazwy obrazkowe, których, jak powiedział, nie należy brać dosłownie. Były to „Od świtu do południa na morzu”, „Gra fal” i „Dialog wiatru i morza”.
- Prawykonanie dokonała Orkiestra Lamoureux pod dyrekcją dyrygenta Camille'a Chevillarda 15 października 1905 w Paryżu. Utwór początkowo nie został dobrze przyjęty - częściowo z powodu niewystarczającej próby, a częściowo z powodu oburzenia Paryża, że Debussy zostawił swoją pierwszą żonę dla Emmy Bardac. Pewien sprytny kumpel odrzucił to jako „wzburzoną wodę w spodku”.
- „La Mer” unika muzycznych klisz innych utworów o tematyce morskiej na rzecz własnego, wysoce indywidualnego słownictwa Debussy'ego. Brak oczywistych urządzeń związanych z morzem, wiatrem i sztormem skłonił jednego z krytyków do powiedzenia: „Nie widzę morza, nie słyszę morza, nie czuję morza”.
- „La Mer” szybko stała się jednym z najbardziej podziwianych i najczęściej wykonywanych dzieł orkiestrowych Debussy'ego, a przez wielu uważana jest dziś za arcydzieło impresjonizmu. Pierwszego nagrania dokonał Włoch Piero Coppola w 1928 roku.
- Więc co się stało z Debussym i jego kochanką? Kompozytorowi i Emmie udało się ostatecznie wrócić do Paryża, gdzie pobrali się i wychowali córkę Claude-Emmę, której dedykowana jest Debussy's Children's Corner Suite.
