- Ta piosenka opowiada o buncie przeciwko brytyjskiej polityce. Wielu młodych ludzi czuło się wyobcowanych przez duszące rządy staromodnej monarchii królewskiej, a królowa (królowa Elżbieta) była ich symbolem.
„Wyrażałem mój punkt widzenia na temat monarchii w ogóle i na każdego, kto bez zastanowienia błaga cię o zobowiązanie” – powiedział główny wokalista John Lydon (Johnny Rotten) Toczący Kamień . – To dla mnie nie do przyjęcia. Musisz zasłużyć sobie na moją przyjaźń i lojalność. - Brytyjski hymn narodowy nosi tytuł „God Save The Queen”. To w wielkim stopniu kpi z tego, co nie pasowało do angielskiej rodziny królewskiej.
- Menadżer Sex Pistols, Malcolm McLaren, wydał to, aby zbiegło się to ze Srebrnym Jubileuszem Królowej, uroczystością upamiętniającą jej 25. rocznicę zasiadania na tronie. Sex Pistols i ich fani nienawidzili monarchii i tej uroczystości.
- Srebrny Jubileusz Królowej odbył się 7 czerwca 1977 roku. Tego dnia The Sex Pistols próbowali zagrać tę piosenkę znad Tamizy, przed Pałacem Westminsterskim. To był typowy chwyt promocyjny Malcolma McLarena, ponieważ pokazali, jak zespół obchodzi zakaz, grając na rzece, zamiast stawiać stopę na ziemi. Przedstawienie nigdy się nie odbyło, ponieważ zostały udaremnione przez władze.
- Pierwotnie nazywało się to „Bez przyszłości”. Zespół zagrał go na żywo i nagrał wersję demo pod tym tytułem, ale zmienił to, gdy wokalista Johnny Rotten wpadł na pomysł, by wykpić brytyjską monarchię.
- Stało się to hymnem ruchu punkowego w Anglii. Wyrażało złość młodych ludzi wobec establishmentu.
- W Wielkiej Brytanii ta piosenka sprzedała się na pierwszym miejscu w tym czasie, „I Don't Want To Talk About It” Roda Stewarta, ale w tajemniczy sposób i kontrowersyjnie utrzymała się na drugim miejscu.
- Sex Pistols podpisali kontrakt z A&M Records, kiedy to nagrywali. Porzucili zespół zaraz po wydaniu tego, wyciągając wszystkie single. Te, które prześlizgnęły się, stały się cennymi przedmiotami kolekcjonerskimi. W 2011 Kolekcjoner nagrań magazyn skompilował swoje Top 50 najbardziej kolekcjonerskich płyt, a na szczycie listy znalazło się wydanie tej piosenki przez A&M – jeśli zdarzy ci się mieć kopię, dobrą wiadomością jest to, że jest ona warta 12 000 $ (8 000 £).
- Zostało to wydane przez Virgin Records, trzecią wytwórnię, która podpisała kontrakt z The Sex Pistols (EMI i A&M porzuciły zespół, ponieważ sprawiały im zbyt wiele kłopotów). Został wydany jako singiel w maju 1977 roku, ale album ukazał się dopiero w grudniu, ponieważ mieli wiele problemów z jego nagraniem.
- Basista Sid Vicious dołączył do zespołu na krótko przed wydaniem tego albumu - była to jedna z zaledwie dwóch piosenek, na których grał. Oryginalny basista Glen Matlock był znacznie bardziej kompetentny muzycznie, ale starł się z kolegami z zespołu, co doprowadziło do jego odejścia.
- Powszechnie uważa się, że ta piosenka została „zbanowana” przez BBC i większość innych nadawców. W rzeczywistości BBC nie zakazywała nagrywania, ale podejmowała decyzje programowe na podstawie swoich standardów i egzekwowała pewne zasady, takie jak zakaz wzmianek o produktach. Radio 1 BBC wykluczyło tę piosenkę ze swojej listy odtwarzania, a niektórzy główni sprzedawcy detaliczni (w tym Woolworth i WH Smith) odmówili jej sprzedaży, ale dzięki oznaczeniu jej jako tabu, piosenka stała się jeszcze bardziej rynkowa i sprzedała się w niesamowitej ilości 150 000 kopii pierwszego tydzień został wydany.
- Roboczy tytuł albumu brzmiał „God Save The Sex Pistols”.
- Miesiąc po tym, jak został wydany, niektórzy członkowie zespołu zostali zaatakowani przez mężczyzn, którzy wspierali brytyjską monarchię. Ręka Johnny'ego Rottena została trwale uszkodzona.
- Okładka singla przedstawiała zdjęcie Królowej z agrafką w ustach, co jeszcze bardziej rozgniewało establishment. Okładkę zaprojektował Jamie Reid, który uczęszczał do Croydon College of Art z Malcolmem McLarenem. Napis został zaprojektowany tak, aby wyglądał jak żądanie okupu, pomysł, który będzie kopiowany w wielu formach wzornictwa, ale zwłaszcza wśród przyszłych zespołów punkowych.
Bertrand - Paryż, Francja - Motorhead opisał to na swoim albumie z 2000 roku Jesteśmy Motorhead . Okładka albumu jest hołdem dla oryginalnego singla Sex Pistols.
- Został on ponownie wydany w Anglii w 2002 roku, aby zbiegł się ze Złotym Jubileuszem Królowej, który obchodził 50. rocznicę zasiadania na tronie królowej Elżbiety.
- Na Biennale w Sydney w 2008 roku, które jest 12-tygodniowym festiwalem sztuki współczesnej, szwajcarski artysta Christoph Buchel zaprezentował wystawę zatytułowaną „No Future”. Zamienił galerię w przestrzeń do prób dla zespołu punkowego, w którym wszyscy członkowie mają ponad 80 lat. Zespół ćwiczył tę piosenkę.
- Rozmawianie z Oficjalne Charts.com w wywiadzie z 2012 roku John Lydon (wcześniej Johhny Rotten) twierdził, że nie zamierzał tym utworem atakować Srebrnego Jubileuszu Królowej. Powiedział: „Napisałem płytę. Nie chodziło o konkretny moment w czasie czy historię – napisałem zapis na temat, który był dla mnie ważny, w sposób osobisty, a potem cała ta sytuacja ogarnęła i rozwinęła się. Nigdy nie zrobiłem tego jako akt złości wobec Jubileuszu. Nie sądzę, żeby zostało to całkowicie zrozumiane.
- Wokalista Sex Pistols, John Lydon, znany również jako Johnny Rotten, miał tę piosenkę w głowie na długo przed tym, zanim przyniósł ją zespołowi, a nawet przelał na papier. Wyjaśnił w wywiadzie z Danielem Rachel ( Sztuka hałasu: rozmowy z wielkimi autorami piosenek ): „God Save the Queen” krążyło mi w głowie od miesięcy, na długo przed dołączeniem do Sex Pistols; idea gniewu, obojętności Królowej wobec ludności oraz dystansu i obojętności wobec nas jako ludzi. Musiałem pracować na budowach, aby zdobyć pieniądze na studia, ponieważ chciałem kontynuować edukację, a mimo to byłem opodatkowany do cholery. Dlaczego płacę za tę głupią krowę, która nie obchodzi mnie? Przychodzą Pistolety i pewnego ranka, nad fasolką po bretońsku, zapisałem to za jednym zamachem na kuchennym stole mamy i taty.
