- To była melodia przewodnia filmu komiksowego z 1980 roku Flash Gordon . Doskonale uchwycił żartobliwy element filmu. Wśród fragmentów dialogu, które można usłyszeć, jest aktor Brian Blessed, wygłaszający słowa: „Gordon żyje!”.
- Została zaśpiewana jako duet Freddiego Mercury'ego i Briana Maya z perkusistą Rogerem Taylorem dostarczającym wysokie harmonie.
- Ta piosenka została wykorzystana jako podstawa do ostatniego programu Willa Ferrella i Jona Hedera w komedii z 2007 roku Ostrza Chwały .
- Queen napisała całą ścieżkę dźwiękową do filmu. Perkusista Roger Taylor wyjaśnił: Mojo magazyn październik 2008: „Chcieliśmy napisać pierwszą rock'n'rollową ścieżkę dźwiękową do filmu niemuzycznego. W tamtych czasach rock 'n' roll nie był używany w filmach, chyba że dotyczyły one konkretnie muzyki.
Brian May dodał: „Chcieliśmy mieć album ze ścieżką dźwiękową, który sprawi, że poczujesz się, jakbyś obejrzał film, więc dostarczyliśmy wszystkie dialogi i efekty i splataliśmy je razem jak gobelin”.
Takie podejście wpłynęło na sposób, w jaki wydawane są albumy ze ścieżką dźwiękową, ponieważ obecnie powszechne jest umieszczanie linii dialogowych z filmu i innych cytatów na albumach ze ścieżką dźwiękową. Dobrymi przykładami są ścieżki dźwiękowe do Życie na Marsie , Prochy w prochy , Pulp Fiction , Rezerwowe Psy , Wysyp żywych trupów oraz Hot Fuzz . - Początkowe wersje utworu na żywo były wykonywane sporadycznie w 1981 roku, a w pełni na żywo wersja pojawia się na CD/DVD na żywo z Rock Montreal pakiet, odtwarzany do tyłu z „Bohaterem” - również z Flash Gordon ścieżka dźwiękowa. Potem piosenka nie była grana na żywo jako taka, ale była często wykorzystywana jako sposób na wprowadzenie zespołu na scenę; „Flash” grał na taśmie, a zespół wpadał do środka, gdy kurtyna podnosiła się wokół „On ratuje potężną ręką, każdego mężczyznę, każdą kobietę, każde dziecko, potężnym Flashem!”. linie.
Tak było w 1982 roku (i okazuje się, że ma to wielki wpływ na W ogniu: Live at the Bowl na żywo), a Queen wskrzesił to intro na swoją pierwszą trasę koncertową z Adamem Lambertem w 2012 roku. - Ta piosenka została wykorzystana w reklamy 2016 za grę Supercell Clash Royale, która została wyemitowana podczas Igrzysk Olimpijskich w Rio. W spocie facet wyglądający na lat 80. przy klawiszach wyjaśnia, że wszystkie pojedynki muszą mieć „odpowiednio epicką muzykę”. Następnie widzimy grę nad wersją tej piosenki z tekstem zmienionym na „Clash Royale”.
- Nie wszystkim podobało się nagranie Queen. Brian May przypomniał historię piosenki, aby Niezależny 23 marca 2012:
„Zostaliśmy zaangażowani do wykonania tej pracy przez Mike'a Hodgesa, który był dyrektorem Błysk [Gordon] i Dino De Laurentiis, który był słynnym włoskim producentem filmowym, który zawsze myślał, że jest wielki, a niektórzy powiedzieliby, że nie ma żadnej subtelności. Ale w rzeczywistości miał poczucie czegoś niezwykłego. Zrobił ten ogromny remake King Konga – miliardy dolarów – ale połączenie jego i Mike'a Hodgesa było bardzo dziwne, ponieważ dla Dino był to bardzo poważny film, angażujący najwyższej klasy talent we Włoszech, a dla Mike'a był to parodia.
Tak więc doszło do starcia i jestem prawie pewien, że to pomysł Mike'a, by zaangażować nas do tej pracy, a co się stało, to weszliśmy i zobaczyliśmy niektóre z pośpiechu filmu i pokochaliśmy go, a wszyscy poszliśmy i nakręciliśmy trochę dema osobno, Roger, John, Freddie i ja, i nadszedł dzień, kiedy wszyscy weszliśmy do studia i odtworzyliśmy je Mike'owi i Dino i zapytaliśmy: „To jest to, co wymyśliliśmy. Co myślisz?' Był straszny moment, kiedy Mike podskakiwał, mówiąc: „jest genialny, jest genialny”, a Dino siedział tam z twarzą popielatą i białą jak prześcieradło i najwyraźniej nie podobało mu się to, a jeśli chodzi o temat, ja napisał – no wiesz, „Flash” – no cóż, Dino powiedział: „Jest bardzo dobry, ale nie do mojego filmu”.
Więc wszyscy byliśmy trochę przygnębieni i odeszliśmy. Ale myślę, że Mike poszedł do Dino i powiedział: „Tutaj musisz mieć wiarę. To jest coś, co zadziała, a Brian właściwie uchwycił istotę filmu w tym utworze muzycznym”. Ale w tamtych czasach była to wielka przygoda. Chyba nigdy wcześniej nie było filmu fabularnego z podkładem muzycznym zrobionym przez zespół rockowy – to było naprawdę niebezpieczne odejście. Aby wytworzyć emocje, trzeba było mieć bazę strun. Nigdy tego nie zrobiono. I trzeba mu przyznać, że Dino się pojawił i bardzo mnie wspierał.
