- To napisał Cat Stevens. To był hit dla P.P. Arnold w Wielkiej Brytanii w 1967 roku, osiągając 18 miejsce na listach przebojów. Stevens, który umieścił go na swoim debiutanckim albumie Nowi mistrzowie później, w 1967 roku, nigdy nie wydał swojej wersji jako singla, ponieważ uważał, że wersja Arnolda jest ostateczna.
P.P. Arnold jest piosenkarką z Ameryki, która zaczynała jako jeden z wykonawców kopii zapasowych Ike'a i Tiny Turner (Ikette). Po dwóch latach z Ike & Tina przeniosła się do Londynu i podpisała kontrakt z Immediate Records. Cat Stevens był również częścią londyńskiej sceny muzycznej w tym czasie, a jego piosenka trafiła do Arnolda, który nagrał ją na swój pierwszy album.
Arnold, która jako nastolatka była w obraźliwym małżeństwie, uznała, że to dla niej idealna piosenka. „To zawierało wszystko, czym byłam w tamtym czasie” – powiedziała. „Mając odwagę wydostać się z tego [obraźliwego związku] i stworzyć życie dla mnie i moich dzieci. Cóż za błogosławieństwo.'
W 1968 roku Arnold zdobyła kolejny brytyjski hit, kiedy jej cover „Angel of the Morning” osiągnął 29. miejsce. - Chodzi o faceta, który poznał dziewczynę, z którą chce nawiązać związek. W piosence wyjaśnia ból, jaki odczuwa z powodu swojej pierwszej miłości, i jak to powstrzymuje go przed zanurzeniem się w ten potencjalny nowy związek.
- W Ameryce pierwszą wersją na wykresie był Keith Hampshire, który w 1973 r. wyniósł go na 70. miejsce. Sheryl Crow wydała swoją wersję w 2003 roku, która znalazła się na 14 miejscu w USA i 37 w Wielkiej Brytanii.
