- W wywiadzie Songfacts z Billem Withersem wyjaśnił, w jaki sposób powstała ta piosenka: „Oglądałem film o nazwie Dni Wina I Róż (1962) z Lee Remickiem i Jackiem Lemmonem. Obaj byli alkoholikami, którzy byli na przemian słabi i silni. To jak powrót na kilka sekund do trutki na szczury. Czasami tęsknisz za rzeczami, które nie były dla ciebie szczególnie dobre. To tylko coś, co przyszło mi do głowy podczas oglądania tego filmu i prawdopodobnie coś innego, co wydarzyło się w moim życiu, o czym nie jestem świadomy.
- To był pierwszy hit Withersa. Po spędzeniu dziewięciu lat w marynarce wojennej Stanów Zjednoczonych, miał pracę w fabryce produkującej części do samolotów, kiedy został przedstawiony Bookerowi T. Jonesowi z Booker T. & MG's. Booker był elitarnym muzykiem sesyjnym w Stax Records, gdzie nagrywali Otis Redding, Wilson Pickett i wiele innych legend soulu. Sprowadził kilku innych najlepszych muzyków, w tym Stephena Stillsa na gitarze prowadzącej, i wyprodukował ten album dla Withersa, który miał 32 lata, kiedy został nagrany.
- Zostało to wydane jako strona B innej piosenki zatytułowanej „Harlem”. Disc dżokeje zagrali to jako singiel i stał się hitem.
- Wszystkie instrumenty na tym utworze są akustyczne. Personel to:
Kłąb: gitara, wokal
Booker T. Jones: klawisze
Stephen Stills: gitara
Jim Keltner: perkusja
Bobbye Hall: perkusja - Część, w której Withers powtarza „Wiem, wiem”, stała się bardzo rozpoznawalnym fragmentem piosenki, ale nie o to mu chodziło. Withers powiedział Songfacts: „Nie zamierzałem tego zrobić, a potem Booker T. powiedział: „Nie, zostaw to w ten sposób”. Miałem tam coś napisać, ale w studiu panował ogólny konsensus. To była ciekawa rzecz, ponieważ mam wszystkich tych ludzi, którzy byli już ugruntowani i pracowałem w tym czasie w fabryce. Graham Nash siedział tuż przede mną, oferując swoje wsparcie. Grał Stephen Stills, a także Booker T., Al Jackson i Donald Dunn - wszyscy MG oprócz Steve'a Croppera. Byli to ci wszyscy ludzie z całym tym doświadczeniem i całą reputacją, a ja byłem tym robotnikiem w fabryce, który po prostu się kręcił. Więc kiedy ich ogólne odczucie brzmiało: „Zostaw to w ten sposób”, tak to zostawiłem.
- MG były zespołem pomocniczym dla Otisa Reddinga, kiedy nagrywał ' Dok Zatoki ' w 1967. Słynne gwizdanie w trzeciej zwrotce tej piosenki było czymś, co zrobił Redding, aby wypełnić czas, dopóki nie wypełnił go kilkoma słowami. Nigdy nie miał takiej szansy, ponieważ zginął w katastrofie lotniczej trzy dni później. Gwizd pozostał, tak jak w wersecie Withersa „Wiem”.
- Na swoim pierwszym wydaniu, ta piosenka nie znalazła się na listach przebojów w Wielkiej Brytanii, ale cover Michaela Jacksona trafił tam na 8. miejsce w 1972 roku. Oryginalna wersja Withersa ostatecznie znalazła się po raz pierwszy na brytyjskiej liście singli w maju 2009 roku po tym, jak została wykonana na Brytyjski Mam Talent przez uczestnika Shauna Smitha.
- Withers wykonał to w odcinku Test starego szarego gwizdka , brytyjski program telewizyjny, który odbywał się w latach 1971-1987 i zawierał wielu muzycznych gości. W latach 70. show kręcono w małym studiu bez publiczności, co zaowocowało bardziej zrelaksowanymi występami, w których artyści mogli skoncentrować się na swojej muzyce. Wygląd Withersa jest uważany za klasyk serialu i został zawarty na kompilacji DVD wydanej w 2001 roku.
- Zdobył Grammy za najlepszą piosenkę R&B w 1972 roku.
- „Ain't no” to nie jest dobra gramatyka, ale w kontekście piosenki brzmi o wiele lepiej niż „nie ma”. Akty Motown często go używały, zwłaszcza na „ Nie ma wystarczająco wysokiej góry ' i ' Nie ma kobiety (jak ta, którą mam) .'
- Zostało to wykorzystane w filmach Miasto dziewczyn (tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiąty szósty), Notting Hill (1999), Stara szkoła (2003) i Monachium (2005). Programy telewizyjne do wykorzystania utworu to Mnich (2005), CSI: Nowy Jork (2009) i Skandal (2013).
- Oprócz Michaela Jacksona, zostało to omówione przez wielu artystów w szerokiej gamie stylów. Nagrali go Paul McCartney, Isaac Hayes, Lionel Hampton, Prince, Sting, Kenny Rogers, Tom Jones i Lighthouse Family. Został on również interpolowany przez rapera DMX w jego piosence „No Sunshine” z 2001 roku.
- Saksofonista Grover Washington stał się pierwszą osobą, która wykonała cover jednej z piosenek Withersa, kiedy zrobił wersję instrumentalną wkrótce po tym, jak Withers wydał swoją. W 1981 roku Washington i Withers połączyły siły, aby nagrać „Just The Two Of Us”.
- W tej piosence nie ma wstępu, ponieważ wokale wchodzą od razu. Uznano to za złe dla celów marketingowych, ponieważ oznaczało to, że disc jockeye nie mogli o tym mówić, ale nadało piosence bardziej interesującą strukturę. Wytwórnia Withersa, Sussex Records, dała mu dużo swobody artystycznej, którą stracił, gdy Sussex złożył i przeniósł się do Kolumbii. W filmie dokumentalnym z 2009 roku Nadal rachunek , Withers wyjaśnia: „Jeśli nikt nie rzuci ci wszystkich swoich zasad, możesz stworzyć piosenkę bez wstępu”.
- Metalowy zespół Black Label Society nagrał tę piosenkę i wydał ją jako singiel w 2013 roku. Członkowie zespołu John DeServio i Zakk Wylde postanowili nagrać ją po obejrzeniu odcinka programu telewizyjnego z 1974 roku Północ Specjalna , gdzie Withers wykonał piosenkę.
Wykonane przez Black Label Society niezwykły teledysk do piosenki z udziałem antropomorficznych koni. W naszym wywiadzie z Zakkiem Wylde powiedział, że podobało mu się czytanie negatywnych komentarzy na temat wideo od ludzi, którzy nie zrozumieli dowcipu, porównując wrogość do tego, co dostają jego zawodowi wrestlerzy, gdy przewracają się. - Stevie Wonder wprowadził Billa Withersa do Rock and Roll Hall of Fame w 2015 roku. Podczas ceremonii Wonder wykonał tę piosenkę z Withersem siedzącym obok niego na scenie. Withers postanowił nie występować na ceremonii, chociaż pojawił się w połowie występu Wonder i Johna Legenda „Lean On Me”, aby dołączyć do wokalu.
- W piosence Shawna Mendesa „I Know What You Did Last Summer” z 2015 roku, on i jego partnerka z duetu Camila Cabello śpiewają sekcje „I know” podobne do tego, jak zrobił to Withers w „Ain't No Sunshine”. Wither został doceniony jako autor piosenek, ponieważ wokal jest tak podobny.
